Hoe real is reality tv?

De zestienjarige Celia heeft twaalf broers en zussen. Maar als hun gezin gevolgd wordt voor een realityserie, komen alle verhoudingen binnen hun gezin op scherp te staan. Ineens heeft íedereen een mening over Celia’s familie, en bovendien is niet alles op televisie wat het lijkt…

Hoe real is reality tv nou eigenlijk? In De C is voor Celia wordt het gezin van Celia gevolgd voor een tv-programma. Ze komen thuis filmen, en het gaat ‘gewoon’ over hun dagelijkse leven. Maar door het lezen van dit boek wordt duidelijk dat niet alles in reality tv is wat het lijkt. Er wordt gemonteerd, er wordt aangestuurd door de regisseurs, en zaken worden uit de context gehaald. Maar het hoort toch écht te zijn?
‘Het is echt en onecht tegelijk. […] De keuzes die de redacteuren maken bepalen welk beeld je als kijker krijgt.’
Hierdoor is De C is voor Celia ook bij uitstek het boek voor liefhebbers van reality televisie, maar ook hét boek om met elkaar in gesprek te gaan over hoe het werkt en hoe echt het allemaal is.

Celia is nogal een people pleaser en wil vooral aardig gevonden worden. Ze heeft niet veel vrienden op school en is als de dood dat dit uitkomt op nationale televisie. Ze neemt het dus voor lief dat mensen vrienden met haar willen worden ómdat ze op televisie is. Zo ook de jongen op wie Celia een oogje heeft. Vindt hij haar écht leuk, of wil hij vooral beroemd worden?

Wat bijdraagt aan de druk is social media, vooral wanneer de uitzendingen starten. Dit zorgt ervoor dat je ook een spiegel wordt voorgehouden. Heb jij ooit wat onaardigs gezegd over een celebrity online? Of over een blogger? Heb je daarbij stil gestaan dat ze het misschien lezen, en wat voor impact dat kan hebben? De C is voor Celia zorgt ervoor dat je gaat nadenken over de keerzijde van zomaar overal op kunnen reageren. Mensen denken Celia te kennen en hebben ineens een mening over haar op basis van een aantal fragmenten op televisie.

De mening van anderen is belangrijk voor Celia, maar gaandeweg het verhaal leert ze hier beter mee omgaan. Maar ze blijft een tiener: het is (gelukkig!) niet dat ze ineens aan het einde van het boek er niets meer om geeft. Het is juist een constant proces om te leren je minder van anderen aan te trekken. Je kan het vergelijken met wespen:
‘De meningen van anderen doen me denken aan wespen die om je heen cirkelen op dagen dat je eigenlijk op je gemak van de zon wil genieten. Net als wespen kun je die meningen het beste negeren, want als je onrustig wordt van hun aanwezigheid gaan ze je juist steken.’

Ook belangrijk in De C is voor Celia is de familiedynamiek. Als derde kind is Celia een van de oudste, en moet ze meehelpen in het huishouden. Volgens haar ouders is dit volledig normaal, maar als ik dit lees krijg ik er plaatsvervangende stress van. Ze krijgt wel érg veel verantwoordelijkheid voor haar leeftijd. Ze is bijvoorbeeld verantwoordelijk voor een van haar broertjes, Manuel. Maar Manuel is een driftige peuter en wil niet naar Celia luisteren. In plaats van haar te helpen, maken de ouders van Celia het háár probleem. En het is moeilijk voor Celia om haar geduld te bewaren, wat ik héél goed begrijp tijdens het lezen.

De C is voor Celia is een meeslepend boek over hoe real reality tv is, het leren omgaan met de meningen van anderen en opgroeien in een groot gezin. Celia steelt je hart en je leeft mee met haar keuzes en hoe ze wordt behandeld. Een aanrader!

Deze recensie verscheen eerst op https://www.readalicious.nl/recensies/de-c-is-voor-celia-heleen-blesgraaf/