Niet mijn kop thee

Poeh... Zucht... En kreun... Wat ben ik blij dat ik dit boek eín-de-lijk uit heb.
Tijdens het lezen heb ik meermaals gedacht: Ik stop ermee! De schrijfstijl van het boek lag mij echt helemaal niet. Ik vraag me soms nog steeds af waar dit boek nou over ging. De zinnen liepen niet. Het taalgebruik vond ik erg ongelukkig gekozen. Woorden als 'schimscheuten' en 'te berde brengen'... Ik heb wérkelijk geen idee wat die zouden betekenen. Kan aan mij liggen hoor.... Wellicht is mijn woordenkennis niet breed genoeg (al denk ik zelf dat die redelijk op orde is). En om nou met een woordenboek ernaast een boek te lezen, lijkt mij ook zo wat.
Een boek lezen, moet er voor zorgen dat je kunt ontspannen, maar voor mij deed dit boek dat duidelijk niet. Helaas...
Het zou natuurlijk door de vertaling kunnen komen.... Geen idee... En dat blijft voor mij gissen. Het verhaal nodigt mij namelijk niet uit om de Engelse versie te proberen, dus dat zegt ook wel weer genoeg. Meermaals ben ik de draad kwijt geraakt tijdens het lezen en vroeg ik me ook echt af wat ik nou gelezen had. Nee, niet my cup of tea.
Ik ben ook écht onwijs lang bezig geweest om dit boek uit te krijgen, terwijl het niet eens zo bijster dik is.
Geen goed debuut van Katie Lowe wat mij betreft. En waarom ik dan toch doorgelezen heb, vraag je je misschien wel af? (Ik vraag het mezelf ook weleens af hoor, haha)
Hier komt de uitleg: Omdat ik vind dat ik ook een negatieve leeservaring moet meemaken om dan weer een écht goed boek nóg meer te kunnen waarderen. Wellicht een kronkel van mij, maar zo werkt het gewoon voor mij. Én nu kan ik tenminste het slechtste boek van 2019 aanwijzen. Want dát is met stip dit boek. En meer kan en wil ik er niet over zeggen. Soms heb je van die boeken...
Gelukkig kunnen smaken verschillen, dus wellicht is het wel wat voor jou. Maar wat mij betreft, is het geen aanrader.
1 ster voor de enigszins aantrekkelijke cover.