Recensie: De schemertuin - Sara Nisha Adams

Eastbourne Road, Londen. Tussen de huizen op nummer 77 en 79 ligt een gedeelde tuin. Ooit was het een prachtig stukje groen, een oase van rust in een bruisende stad. Nu is de tuin verwaarloosd en overwoekerd. Buren Winston en Bernice vinden dat niet erg. Ze mogen de tuin dan wel delen, maar meer hebben ze niet met elkaar gemeen.

Op een dag wordt er een mysterieus pakketje bezorgd. Het zijn foto's van de tuin toen deze nog in bloei stond: levendig met bloemen en wilde dieren, toen hij bezocht werd door mensen uit de gemeenschap. Probeert iemand hen wat te vertellen?

Een zaadje is geplant: Winston en Bernice begraven de strijdbijl en trekken hun tuinhandschoenen aan. Kan de tuin en de gemeenschap weer tot bloei komen?

'"Het woord dat je zoekt is sommelier," herhaalde ze, met een overdreven Frans accent. "Aha," zei hij. Hij was helemaal niet op zoek geweest naar welk woord dan ook, maar nu schoot hem het woord "trut" te binnen.'

Na 'De troostbibliotheek' volgt dan nu 'De schemertuin' van Sara Nisha Adams. Haar betoverende, fijne en rustgevende schrijfstijl neemt je mee naar Eastbourne Road. Waar het leven van alledag aan je voorbijgaat.

Heden en verleden en vertelperspectieven wisselen elkaar af. Tijdsprongen vinden plaats. Om zo het verhaal rondom de gemeenschapstuin te vertellen. Van de herfst naar de winter. En van de lente naar de zomer. De vergankelijkheid van de seizoenen. Van de natuur. Van het leven.

'Het enige geschenk waar ik om vraag is dat je gelukkig zult blijven en dat je prioriteit geeft aan je eigen geluk. Want als je gelukkig en gezond bent, heb je alle rijkdom van de wereld.'

Het verhaal kabbelt voort. Alsof je zelf meedeint met het kabbelende water. Traag. Maar soms nét iets te traag voor mij. Er gebeurt naar mijn beleving net iets te weinig, waardoor ik helaas op afstand bleef.

Desalniettemin is het een prachtig en hartverwarmend verhaal, waarin belangrijke thema's langskomen.
Het is een verhaal over voor jezelf opkomen en vechten voor waarin je gelooft. Over (zelfgekozen) familie, veerkracht en over liefde. Over het delen van momenten. Maar bovenal is het een verhaal over het leven. ***