Lezersrecensie
Voor twee moedige vrouwen
Recensie boek, ‘Gebroken nooit verslagen’ van Patsi Desiree.
30-12-2019
Toen ik de laatste bladzij van ‘Gebroken nooit verslagen’
las en daarna het boek dichtsloeg, vroeg ik mij naarstig af wat ik hier nu over zou kunnen zeggen. Ik schrijf vanuit wat mijn hart mij ingeeft.
De Titel is goed gekozen en ik heb het in twee keer helemaal uitgelezen. Toch was ik in verwarring wat ik hierover kwijt zou willen. Door het lezen van dit boek, kwam ik ook weer eens een stuk van mezelf tegen. Ik weet uit eigen ervaring hoe moeilijk en verwarrend het is voor een moeder een kind te hebben met borderline en een bipolaire stoornis. Ook weet ik dat je moet vechten als een leeuwin om je kind op de juiste plek te krijgen zodat het de diagnose krijgt die bij deze stoornis hoort en uiteindelijk de hulp ontvangt die het zo hard nodig heeft. Hoe hard het onbegrip is en juist van de mensen waarvan je het niet verwacht die zich scharen bij de achterklap en roddels verspreiden die niet te verteren zijn. Want het gaat wel over jouw zieke kwetsbare kind. Het gevoel als moeder gefaald te hebben en niet voldoende je kind hebt kunnen beschermen tegen al deze vooroordelen, oordelen en veroordelingen maken dat je heel veel te incasseren krijgt en jarenlang met schuldgevoelens hierover rond kunt lopen. Dit is een bijna schier onmogelijke en onmenselijke opgaaf. Toch heb je het gered. En ben je krachtiger uit deze strijd gekomen. Je hebt je onderscheidingsvermogen leren gebruiken en dat wat niet meer bij jou, je kind of jullie gezin hoort los durven laten. Chapeau. Je hebt durven kiezen voor dat wat wel bij je/jullie hoort. Je echte vrienden en je spirituele familie. Wat geweldig knap van je dochter dat zij mee heeft durven werken aan dit schrijven waarvan ik zeker denk dat het ogen opent en mensen die dit lezen het gevoel zal geven er niet helemaal alleen voor te staan. Je hebt je testament opgemaakt van je jeugd. Samen met de twee kanten van je geweten heb je alles teruggegeven en het daar gelaten waar het hoort. Diep respect. Je dochter is een sterke vrouw, tja wat wil je met zo’n sterke moeder. Dank je wel dat ik dit mocht lezen.
M’itakuye Oyasin… José Bosma
30-12-2019
Toen ik de laatste bladzij van ‘Gebroken nooit verslagen’
las en daarna het boek dichtsloeg, vroeg ik mij naarstig af wat ik hier nu over zou kunnen zeggen. Ik schrijf vanuit wat mijn hart mij ingeeft.
De Titel is goed gekozen en ik heb het in twee keer helemaal uitgelezen. Toch was ik in verwarring wat ik hierover kwijt zou willen. Door het lezen van dit boek, kwam ik ook weer eens een stuk van mezelf tegen. Ik weet uit eigen ervaring hoe moeilijk en verwarrend het is voor een moeder een kind te hebben met borderline en een bipolaire stoornis. Ook weet ik dat je moet vechten als een leeuwin om je kind op de juiste plek te krijgen zodat het de diagnose krijgt die bij deze stoornis hoort en uiteindelijk de hulp ontvangt die het zo hard nodig heeft. Hoe hard het onbegrip is en juist van de mensen waarvan je het niet verwacht die zich scharen bij de achterklap en roddels verspreiden die niet te verteren zijn. Want het gaat wel over jouw zieke kwetsbare kind. Het gevoel als moeder gefaald te hebben en niet voldoende je kind hebt kunnen beschermen tegen al deze vooroordelen, oordelen en veroordelingen maken dat je heel veel te incasseren krijgt en jarenlang met schuldgevoelens hierover rond kunt lopen. Dit is een bijna schier onmogelijke en onmenselijke opgaaf. Toch heb je het gered. En ben je krachtiger uit deze strijd gekomen. Je hebt je onderscheidingsvermogen leren gebruiken en dat wat niet meer bij jou, je kind of jullie gezin hoort los durven laten. Chapeau. Je hebt durven kiezen voor dat wat wel bij je/jullie hoort. Je echte vrienden en je spirituele familie. Wat geweldig knap van je dochter dat zij mee heeft durven werken aan dit schrijven waarvan ik zeker denk dat het ogen opent en mensen die dit lezen het gevoel zal geven er niet helemaal alleen voor te staan. Je hebt je testament opgemaakt van je jeugd. Samen met de twee kanten van je geweten heb je alles teruggegeven en het daar gelaten waar het hoort. Diep respect. Je dochter is een sterke vrouw, tja wat wil je met zo’n sterke moeder. Dank je wel dat ik dit mocht lezen.
M’itakuye Oyasin… José Bosma
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van JAB1950
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
