‘Moeder is boos’ Marijo’s verhaal verteld door Lineke Breukel Een aangrijpend relaas over incest.

25-9-2019


Allereerst wil ik moedige hoofdpersoon Marijo en schrijfster Lineke Breukel bedanken dat ik dit boek mocht lezen.
Vanaf de eerste bladzij tot de laatste bladzijde greep mij dit verschrikkelijk mensonterende relaas bij de keel en kon ik het niet meer loslaten. Wat dit kleine meisje heeft moeten doorstaan is de meest afgrijselijkste vorm van seksueel misbruik door haar bloedeigen vader die zijn lusten op haar botviert en haar oudere broer die met zijn manipulatieve gestoorde seksuele gedrag het nog eens aandikt met een flinke portie fysiek geweld. Wanneer ik naar het lieve gezichtje kijk op de cover, dan bloedt mijn hart.
Zelf ben ik als kind ook misbruikt en herken ik maar al tegoed het snakken naar veiligheid, naar lief gevonden worden alsook de onmacht en de angsten waar dit kind mee te kampen heeft gehad. Waar zij doorheen is gegaan is haast niet voor te stellen. Dit is de echt de hel op aarde, de immense verwarring het onmachtige gevoel, het abnormale dat in dit gezin kennelijk normaal gevonden wordt en ook nog eens oogluikend toegestaan wordt door een zeer egoïstische vrouw die zich haar moeder noemt en te pas en te onpas haar dochtertje als lastig bestempeld. Die de slachtofferrol met veel verve weet uit te spelen. Een seksueel verslaafde vader en een zwaar gestoorde broer die ook op seksueel gebied totaal verknipt is en het kleine meisje in zijn macht heeft. Dit gebeurt allemaal onder de ogen van die laffe alleen aan zichzelf denkende moeder die dit onschuldige kind keer op keer aan de schandpaal nagelt. Dit is niet te bevatten. Het vreselijke schuldgevoel en het grote minderwaardigheidscomplex waar dit kleine meisjeskind jarenlang mee heeft rondgelopen en waar zij soms nog wel eens last van heeft, heeft een jeugd gehad waarbij een nachtmerrie nog een redelijk aardige droom lijkt. Toch heeft zij dit allemaal weten om te buigen in liefde voor het leven en voor zichzelf, door dit nog een keer te beleven zodat het kon worden opgeschreven, om anderen die ook jarenlang hebben gezwegen aan het praten te krijgen en daarmee de pijn te verzachten van wat deze slachtoffers is aangedaan.
Chapeau. Hier maak ik een diepe buiging voor deze moedige vrouw. Hier maak ik ook een hele diepe buiging voor haar geduldige lieve man, samen hebben zij het aangedurfd een normaal en stabiel gezin te stichten waarin zij in liefde 2 dochters grootbrachten. Ik wens haar alle geluk en goeds toe in haar verdere leven.
Dit boek is heel waardevol en mag mijns inziens niet ontbreken als leerstof voor seksuologen en therapeuten. Ik geef dit boek met heel mijn hart vijf sterren.

José Bosma Bussum.