Hemelstreek

Het gaat lekker met de band Greencard. Ze maken zich op voor hun Europa-tour en met hun familie gaat het ook goed. Te goed misschien wel, want ligt er niet altijd iets op de loer voor de Greencard-clan?
Al snel blijkt dat er inderdaad weer ruis op de lijn is als een (k)oude bekende opduikt en Peters familie bedreigd wordt.
Heeft het een met het andere te maken of is het echt de oude vertrouwde vriend die ze kunnen vertrouwen, die weer is opgedoken?

Het verhaal heeft gelijk weer die mate van spanning die je gewend bent van Sophie Ester.
In haar vorige boeken over de Vanhovens val je als lezer van de ene verbazing in de andere en ook in Hemelstreek blijkt dit al in de eerste hoofdstukken het geval.
Even vroeg ik me af of het niet te veel van het goede werd, maar toch lijkt het binnen de familie Vanhoven, inmiddels de Greencard-clan, altijd zo te passen.
Ook als het verhaal vordert blijft de spanning op pijl en de vraagtekens aanwezig.
De personages kennen we natuurlijk allemaal al ruimschoots en er wordt dan ook doorgegaan op wat we al van hen weten. Hemelstreek is dus zeker geen verhaal dat los te lezen is. Niet alleen om de connectie met de personages maar zeker ook voor de impact van het verhaal.
Leuk is dat er nu ook weer ruimte is voor nieuwe personages, personages die ook in Nederland een groter podium hebben. Leuk om een echte band samen te zien komen met een fictieve band, die voor de lezers overigens ook als echt is gaan voelen.
De connectie met Nederland lijkt daardoor ook weer helemaal terug te komen, iets wat soms een beetje op de achtergrond geschoven wordt.

Na het vierde deel in de reeks, vond ik het jammer dat dit het einde was. Al leek het verhaal inderdaad klaar en klopte het voor mijn gevoel, het was mooi afgerond.
Toen Sophie Ester toch nog een vijfde deel aankondigde was ik blij, maar vroeg ik me tegelijkertijd af of het niet misschien te veel zou zijn. Het verhaal had na het vierde deel immers een mooi ‘einde’.
Hemelstreek bewijst dat ik me om het laatste geen zorgen hoefde te maken.
Het is een verhaal dat prachtig in de reeks past en zeker niet als overcompleet aanvoelt. Er worden weer nieuwe lijntjes, of misschien juist oude, aangehaald en er is immers altijd iets te beleven bij de Greencard-clan.
Inmiddels is ook een zesde deel (nu écht het laatste(?)) aangekondigd en wacht ik weer met smart op meer.

Bedankt Ellessy voor het recensie-exemplaar van ‘Hemelstreek’.