Lezersrecensie
Annemijn
Bedankt Emma Anna voor het recensie-exemplaar van ‘Annemijn’ voor mijn deelname aan de blogtour.
Annemijn en Levi lijken een fijn huwelijk te hebben. Ze wonen met hun twee dochtertjes in een fijne buurt en hebben beiden een baan die ze leuk vinden.
Maar zoals dat altijd gaat, sudderen er achter gesloten deuren bepaalde dingen.
Hun relatie komt op scherp te staan en even lijkt het alsof hun geheimen en verschillen onoverkomelijk zijn, maar hun liefde voor elkaar maakt dat ze het niet snel opgeven.
Annemijn is een verhaal dat direct een diepe laag blootlegt. Vooral in de vorm van hoofdpersonage Annemijn. Door haar autisme ervaart ze alles op een manier die de meeste mensen niet begrijpen en hoewel Levi altijd een grote steun is geweest zijn er in de loop der jaren toch dingen ingeslopen die Annemijn naar de keel grijpen.
Levi op zijn beurt heeft oprecht alleen maar het beste met Annemijn voor en is ervan overtuigd dat hij haar helpt met haar autisme, om dingen op een bepaalde manier te doen en beslissingen voor haar te maken.
Als er enkele misstappen aan het licht komen raken ze elkaar helemaal kwijt.
Annemijn komt erachter dat ze zichzelf in haar huwelijk verloren heeft, maar de liefde voor haar man nog steeds aanwezig is.
Een lange weg begint, naar het terugvinden van zichzelf, maar zeker ook elkaar.
Emma Anna heeft een gave om dingen op een ontzettend liefdevolle manier te omschrijven. De liefde van de personages spat van de bladzijden af en dat is ook wat dit verhaal zo sterk maakt. Het niet willen opgeven, en vechten voor wat jij belangrijk vindt.
Daarnaast heeft Emma Anna een schrijfstijl die je op een soort wolk door het verhaal heen draagt, ook al zijn de onderwerpen niet altijd om van in de zevende hemel te raken.
Het maakt het geheel wat lichter, zonder afbreuk te doen op de ernst van de situatie.
Annemijn is een liefdesverhaal, met de nodige ups en downs waardoor het ten alle tijden interessant blijft om te lezen. Een aantal verhitte scenes maken het geheel af en zorgen voor de ultieme leeservaring.
Annemijn en Levi lijken een fijn huwelijk te hebben. Ze wonen met hun twee dochtertjes in een fijne buurt en hebben beiden een baan die ze leuk vinden.
Maar zoals dat altijd gaat, sudderen er achter gesloten deuren bepaalde dingen.
Hun relatie komt op scherp te staan en even lijkt het alsof hun geheimen en verschillen onoverkomelijk zijn, maar hun liefde voor elkaar maakt dat ze het niet snel opgeven.
Annemijn is een verhaal dat direct een diepe laag blootlegt. Vooral in de vorm van hoofdpersonage Annemijn. Door haar autisme ervaart ze alles op een manier die de meeste mensen niet begrijpen en hoewel Levi altijd een grote steun is geweest zijn er in de loop der jaren toch dingen ingeslopen die Annemijn naar de keel grijpen.
Levi op zijn beurt heeft oprecht alleen maar het beste met Annemijn voor en is ervan overtuigd dat hij haar helpt met haar autisme, om dingen op een bepaalde manier te doen en beslissingen voor haar te maken.
Als er enkele misstappen aan het licht komen raken ze elkaar helemaal kwijt.
Annemijn komt erachter dat ze zichzelf in haar huwelijk verloren heeft, maar de liefde voor haar man nog steeds aanwezig is.
Een lange weg begint, naar het terugvinden van zichzelf, maar zeker ook elkaar.
Emma Anna heeft een gave om dingen op een ontzettend liefdevolle manier te omschrijven. De liefde van de personages spat van de bladzijden af en dat is ook wat dit verhaal zo sterk maakt. Het niet willen opgeven, en vechten voor wat jij belangrijk vindt.
Daarnaast heeft Emma Anna een schrijfstijl die je op een soort wolk door het verhaal heen draagt, ook al zijn de onderwerpen niet altijd om van in de zevende hemel te raken.
Het maakt het geheel wat lichter, zonder afbreuk te doen op de ernst van de situatie.
Annemijn is een liefdesverhaal, met de nodige ups en downs waardoor het ten alle tijden interessant blijft om te lezen. Een aantal verhitte scenes maken het geheel af en zorgen voor de ultieme leeservaring.
1
Reageer op deze recensie
