Schaduwkant

Sinds de dood van haar man zijn Ellen en haar zoon lijnrecht tegenover elkaar komen te staan. Dat hij inmiddels een opstandige puber is helpt daar niet aan mij en het feit dat zij lerares op zijn school is, al helemaal niet.
Als ze dan ook nog eens meegaat op zijn examenreis, lijkt hun band niet verder te kunnen bekoelen. Totdat de reis helemaal mis gaat.

Het is al gauw duidelijk dat Ellen het altijd verkeerd lijkt aan te pakken als het om Mick gaat. Mick op zijn beurt, blijkt niet de goede jongen die Ellen in hem ziet.
Als op de examenreis een meisje dood aangetroffen wordt en Mick verdwijnt lijkt dan ook al snel duidelijk in welke hoek er gezocht moet worden.
Toch is niet alles wat het lijkt. Doordat er steeds vanuit verschillende perspectieven geschreven is, krijg je als lezer een compleet beeld van hoe verschillende personages tegen het verhaal aankijken.
De personages krijgen op deze manier ook een zekere diepgang, omdat ze vanuit verschillende hoeken besproken worden.
Een zekere mysterie blijft toch hangen, want wie is er uiteindelijk verantwoordelijk voor de dood van de leerling?

Sophie Wester heeft een schrijfstijl die heel lekker loopt in combinatie met het verhaal. De passages die over de tieners vertellen, zijn in taal en denken te onderscheiden met die van de passages van volwassenen. Ook de mate van spanning is in de schrijfstijl terug te vinden. Hoofdstukken stoppen vaak precies op het juiste moment, waardoor kleine cliffhangers ontstaan en je zo snel mogelijk door wilt lezen.
De uiteindelijke plot blijkt ook dieper te gaan dan ik eerst dacht, iets wat heel erg goed is uitgewerkt. Het maakt Schaduwkant niet alleen een spannend verhaal, maar ook een verhaal met een psychologisch kantje.

Schaduwkant is een thriller die je aan eraan vastzuigt. Als je begint, wil je het zo snel mogelijk uitlezen. Het is doordrongen van spanning en heeft een sterk plot.

Bedankt De Crime Compagnie voor het recensie-exemplaar van ‘Schaduwkant’ voor mijn deelname aan de blogtour.