Hebban recensie
Weinig actie en spanning
Na De acht is De magische cirkel het tweede boek van Katherine Neville dat in het Nederlands is vertaald. Het boek dateert uit 1998 en is dus tien jaar jonger dan De acht.
Ariel Behn, nucleair afvalexperte, erft na de gewelddadige dood van haar favoriete neef Sam een reeks oude rune-documenten. Talrijke mensen zijn, om nog onduidelijke redenen, geïnteresseerd in de documenten en deinzen voor niets terug om ze te bemachtigen. Nog voor ze de documenten goed en wel in haar bezit heeft wordt Ariel in het gezelschap van de charmante Wolfgang von Hauser op missie naar Rusland gestuurd en blijkt Wolfgang meer te weten over Ariels erfenis.
Ongetwijfeld heeft Katherine Neville een gigantische hoeveelheid research gepleegd voor dit boek, waarvoor ze respect verdient: door de eeuwen heen hebben mensen geprobeerd de krachten van hemel en aarde te bedwingen of tenminste ze te verklaren en er in harmonie mee te leren leven. En sommigen hebben zelfs getracht deze krachten naar hun hand te zetten in hun streven naar absolute macht. Bijna alles wat je jezelf in deze context maar kan voorstellen komt in het boek uitvoerig ter sprake: zowat alle spelers uit het nieuwe (zij het op onverwachte locaties) en het oude testament, Djenghis Khan, Alexander de Grote, Adolf Hitler en zijn bende, druïden, het hele pantheon van Griekse goden en helden, het Nibelungenlied, de ontdekkingen van Nicola Tesla etc. etc.
Neville tracht voortdurend mythologie, astrologie en geschiedenis met elkaar te verzoenen. Soms slaagt ze hier op overtuigende wijze in na een knap staaltje etymologisch speurwerk maar op andere momenten voelt het aan dat ze wat kort door de bocht gaat en te snel tot de gewenste conclusie komt. Best interessant allemaal, alleen, je ziet al gauw door het bos de bomen niet meer Wat is het doel van dit alles? Waar leidt het toe?
Dan Brown wijdt in zijn De Da Vinci code op een bepaald moment uit over de gulden snede. Voor vele lezers was dit één van die prachtige momenten van verwondering en openbaring die dit boek tot zon succes maakten. Af en toe slaagt Neville er in om een sprankje van dat gevoel bij de lezer op te wekken.
Het verhaal van Ariel Behn dat als kapstok dient om al deze uitwijdingen aan op te hangen is al even onsamenhangend als ongeloofwaardig. Vooral de voortdurend wijzigende stamboom van de familie Behn doet je na korte tijd je interesse verliezen: tantes blijken moeders, bediendes blijken grootmoeders en iedereen lijkt het wel eens met iedereen gedaan te hebben.
Op de cover wordt De magische cirkel aangeprezen als het vrouwelijke antwoord op Raiders of the lost ark en niettegenstaande het feit dat er enkele actiescènes in voorkomen, is actie zeker niet de essentie van dit boek. Helaas is ook de spanning ver te zoeken. Hoewel ik me niet onderlegd genoeg acht om de overvloed aan beweringen die Katherine Neville in dit boek doet te ontkrachten of zelfs maar te bekritiseren, durf ik wel te stellen dat dit boek niet thuishoort in het thriller-genre.
Ariel Behn, nucleair afvalexperte, erft na de gewelddadige dood van haar favoriete neef Sam een reeks oude rune-documenten. Talrijke mensen zijn, om nog onduidelijke redenen, geïnteresseerd in de documenten en deinzen voor niets terug om ze te bemachtigen. Nog voor ze de documenten goed en wel in haar bezit heeft wordt Ariel in het gezelschap van de charmante Wolfgang von Hauser op missie naar Rusland gestuurd en blijkt Wolfgang meer te weten over Ariels erfenis.
Ongetwijfeld heeft Katherine Neville een gigantische hoeveelheid research gepleegd voor dit boek, waarvoor ze respect verdient: door de eeuwen heen hebben mensen geprobeerd de krachten van hemel en aarde te bedwingen of tenminste ze te verklaren en er in harmonie mee te leren leven. En sommigen hebben zelfs getracht deze krachten naar hun hand te zetten in hun streven naar absolute macht. Bijna alles wat je jezelf in deze context maar kan voorstellen komt in het boek uitvoerig ter sprake: zowat alle spelers uit het nieuwe (zij het op onverwachte locaties) en het oude testament, Djenghis Khan, Alexander de Grote, Adolf Hitler en zijn bende, druïden, het hele pantheon van Griekse goden en helden, het Nibelungenlied, de ontdekkingen van Nicola Tesla etc. etc.
Neville tracht voortdurend mythologie, astrologie en geschiedenis met elkaar te verzoenen. Soms slaagt ze hier op overtuigende wijze in na een knap staaltje etymologisch speurwerk maar op andere momenten voelt het aan dat ze wat kort door de bocht gaat en te snel tot de gewenste conclusie komt. Best interessant allemaal, alleen, je ziet al gauw door het bos de bomen niet meer Wat is het doel van dit alles? Waar leidt het toe?
Dan Brown wijdt in zijn De Da Vinci code op een bepaald moment uit over de gulden snede. Voor vele lezers was dit één van die prachtige momenten van verwondering en openbaring die dit boek tot zon succes maakten. Af en toe slaagt Neville er in om een sprankje van dat gevoel bij de lezer op te wekken.
Het verhaal van Ariel Behn dat als kapstok dient om al deze uitwijdingen aan op te hangen is al even onsamenhangend als ongeloofwaardig. Vooral de voortdurend wijzigende stamboom van de familie Behn doet je na korte tijd je interesse verliezen: tantes blijken moeders, bediendes blijken grootmoeders en iedereen lijkt het wel eens met iedereen gedaan te hebben.
Op de cover wordt De magische cirkel aangeprezen als het vrouwelijke antwoord op Raiders of the lost ark en niettegenstaande het feit dat er enkele actiescènes in voorkomen, is actie zeker niet de essentie van dit boek. Helaas is ook de spanning ver te zoeken. Hoewel ik me niet onderlegd genoeg acht om de overvloed aan beweringen die Katherine Neville in dit boek doet te ontkrachten of zelfs maar te bekritiseren, durf ik wel te stellen dat dit boek niet thuishoort in het thriller-genre.
1
Reageer op deze recensie
