Te licht voor zware spionageroman

Martin Odum, Lincoln Dittmann, Dante Pippen... allemaal personages die leven in één en hetzelfde schizofrene brein van een ex-CIA-agent die in  zijn huidige hoedanigheid als privé-detective de opdracht krijgt om Samat Oegor-Zjilov op te sporen. Samat is de schoonbroer van opdrachtgeefster Stella Kastner die naar hem op zoek is zodat haar zus via de geëigende orthodox-joodse regels van hem kan scheiden. Het spoor voert Martin Odum via Israël, Londen, Praag, Vozrozjdenije - een dorp aan het Aralmeer - Zuzovka in Litouwen en tenslotte Prigorodnaia bij Moskou naar Belfast, NY waar hij uiteindelijk Samat weet te strikken. Hoe dichter Odum op het spoor komt van zijn prooi, hoe meer hij te weten komt over zichzelf...

De zoektocht naar Samat is de aanleiding voor Martin Odum’s zoektocht naar zichzelf. Hij weet namelijk niet meer welk van zijn persoonlijkheden (één voor één oude undercover dekmantels van de CIA) zijn ware ik is. Via flashbacks over het wedervaren van de verschillende personages die hij ooit was en de verschillende etappes in de zoektocht naar Samat onthult Robert Littell stap voor stap wie Martin Odum werkelijk is.

De anekdotische aanpak levert boeiende korte verhalen op die je een interessant inzicht verschaffen in het wereldje van de spionage, maar samen met de eerder luchtige en droge schrijfstijl verhindert dit dat je echt meeleeft met de verschillende hoofdrolspelers. Het blijft allemaal net te oppervlakkig om een blijvende indruk na te laten. Getuige hiervan is de opbloeiende romance tussen Martin en Stella, die blijft hangen in een soort onwezenlijke literaire werkelijkheid. Wil je als lezer bij de les blijven schenk dan voldoende aandacht aan de jaartallen die elk hoofdstuk inleiden!

Op het eerste zicht lijkt de afwikkeling (de CIA die Rusland (be)stuurt na de val van het communisme) een beetje overdone, maar ik durf er mijn hand niet voor in het vuur steken dat er geen grond van waarheid insteekt.
Besluit: Personages is aangename lectuur die je geen moment verveelt maar die je ook niet echt raakt. Te licht voor een volbloed spionage-roman, te zwaar voor een klassiek privé-detective verhaal... Als afwisseling voor de klassieke misdaadthriller is het zeker een aanrader. De zwarte cover met het puzzel-gezicht overstijgt moeiteloos de gemiddelde kwaliteit maar de inhoud blijft hierbij wat achter.