Niet mijn stijl

Dit boek is een managementboek over de manier waarop mensen met elkaar omgaan. Het is er op gericht om je te leren inzien dat we in onze interactie de neiging hebben om met mensen om te gaan als objecten, en niet als mens. Het stimuleert je tot het hebben van meer empathie, om zo tot een productievere omgangsvorm te komen. Mooi uitgangspunt.
Het boek wordt geschreven als een soort non-fictie verhaal van een man die bij een bedrijf komt werken als manager en die door het bedrijf een coachingssessie krijgt voorgeschoteld. Hij was een bullebak die uit een bullebakbedrijf kwam, en bullebakte tegen zijn vrouw en kinderen, en na anderhalf dag praten met de mysterieuze, bejaarde oprichter van het bedrijf, was hij een volledig andere man die het licht had gezien. En dat dankzij voorbeeldjes uit het privé leven van de man en nog twee andere bekeerlingen. Want zo doen wij dat in dit bedrijf en dat is onze bedrijfseconomische kracht.
Ik lees op zich graag dit soort boeken, zie ook Freedom Inc op mijn boekenplank, waarin psychologische concepten worden uitgelegd aan de hand van reële voorbeelden, maar dit boek slaat voor mij althans de plank mis. Er is nauwelijks theorie, het boek komt nooit uit het verhaal. Het verhaal is ongeloofwaardig, wie is na 2 dagen bekeerd, wat voor soort bedrijf is het eigenlijk, wie kan eerst een medewerker afblaffen en komt er na 1 x sorry mee weg? De gebruikte voorbeelden zijn ongeloofwaardig, het boek bevat te weinig grijs. Het goede is wel dat je het in een weekendje uitleest en dus naar een beter boek kunt gaan zoeken over een best interessant onderwerp.