Interessant onderwerp, jammer van de gezwollen taal

Dit boek is een aanklacht tegen de toenemende invloed van Belgie op de inrichting, sociaal en landschappelijk, van Zeeuws Vlaanderen. Een vergelijkbaare aanklacht las ik eerder in Dit is mijn hof van Chris de Stoop, boerenzoon uit het aangrenzende Waasland, die middels een familiekroniek een prachtige schets maakt over hoe boeren anno 2025 klem zitten tussen de havenbaronnen de milieubeweging. De annexatie mist de subtiliteit van Dit is mijn hof. Robesin gebruikt veel gezwollen taal om een gevoel van ongemak op te wekken. “Hoe de Belgen ongemoeid oprukken naar het noorden” staat er bv op de kaft. De tekst springt van de hak op de tak, bevat veel herhalingen, het mist context (hoe gaan andere krimp regio’s om met hun problemen) en het mist harde getallen. En verder mist het visie. Prima om je te verzetten tegen het verrommelen van de Zeeuws Vlaamse kust (waar ik het mee eens ben), maar wat is het economisch alternatief? We hebben allemaal Hoe God verdween uit Jorwerd gelezen, dus we snappen de uitdaging van het platte land, maar hoe ga je voorzieningen behouden in een gebied van 80 bij 20 km met krap 100.000 inwoners?