Dystopisch, verontrustend en hoopgevend

Een dystopisch boek over een toekomst een tiental jaren van nu. Een mysterieus iets (een virus?) heeft rond gewaard. Ongeveer alle mensen zijn dood en Michael zwerft rond, overlevend. Het is lang geleden dat hij nog een ander levend mens heeft gezien. Nu is er alleen nog Sif, zijn hond. Het is in Nederland, veel is nog herkenbaar maar op veel plekken heeft de natuur het overgenomen.

Als hij toch nog een groepje overlevers tegenkomt, komt het verleden terug bij hem. Zijn dromen en gedachten gaan terug naar toen hij nog een vrouw en dochter had. En ook verder terug gaan zijn gedachten, eigenlijk heeft hij zich lang geleden al afgesloten voor andere mensen. Zijn er nog kansen om dit goed te maken?

Hopeloosheid, verloren zijn, schuld; heeft hij dit alles veroorzaakt? Is er nog een leefbare toekomst voor Michael Ambrosius?

Ik lees eigenlijk nooit de achterkant van een boek en dat is maar goed ook in dit geval want dit is een boek dat ik qua onderwerp niet snel zou oppakken maar ik vond het een top boek. Het zet aan tot denken maar het is ook gewoon een goed, origineel verhaal.