Een warm verhaal vol levenslessen

In De Zwemclub volgen we vier totaal verschillende mensen die elkaar ontmoeten bij een zwemvijver wanneer het zwemseizoen begint. Een jonge vrouw met een burn-out, een weduwe die voorzichtig weer openstaat voor liefde, een man die ineens voor zijn twee neefjes moet zorgen en een moeder die haar dochter mist, van wie ze alleen nog maar kaartjes ontvangt. Zonder dat ze het van elkaar weten, staan ze allemaal op een kruispunt in hun leven. De zwemvijver wordt een plek waar niet alleen gezwommen wordt, maar waar ook vriendschappen en zelfs een beetje liefde opbloeit.

Wat ik erg mooi vond aan dit boek, zijn de verschillende personages. Doordat het allemaal andere types zijn, is de kans groot dat je je in iemand herkent. Voor mij was dat Sophie: jong, net begonnen met werken, maar toch compleet opgebrand. Tegelijkertijd vond ik het ook mooi om vanuit de andere perspectieven te lezen, zoals weduwe Joke of Alex die ineens verantwoordelijk is voor zijn neefjes. Iedereen heeft z’n eigen struggles, en dat wordt mooi beschreven.

De schrijfstijl is heel fijn: vlot, toegankelijk en beeldend. Ik zat er direct in en had continu het gevoel alsof ik zelf ook onderdeel was van het vrijwilligersteam bij de vijver. Had ik ook maar zo'n zwemvijver in de buurt waar je elke week even naartoe gaat en nieuwe vriendschappen maakt... Dat is toch tof?

Er gebeurt niet extreem veel in De Zwemclub, het draait echt om de persoonlijke ontwikkeling van de personages. Soms wachtte ik op meer actie of een grote gebeurtenis, wat niet kwam. De Zwemclub heeft juist een rustiger tempo, wat ook zijn charme heeft. Even een adempauze.

De Zwemclub is dus geen boek vol grote plottwists, maar juist een warm verhaal over verbinding, over elkaar vinden op onverwachte momenten en het langzaam weer terugvinden van jezelf. Ik ben heel benieuwd naar andere boeken van Michelle Visser, want haar schrijfstijl beviel goed!

Dankjewel Z&K en Michelle Visser voor de ARC!
3.5 ster van mij.