Mooi verhaal over vriendschap en jezelf ontdekken

Het is 1948 en in een politiek verdeeld Italië is men druk bezig met de wederopbouw van het land na de Tweede Wereldoorlog. De achttienjarige Matteo woont in Rome samen met zijn politiek verdeelde familie. Hij koestert een warme en intieme vriendschap met Davide en heeft de grote droom acteur te worden, een toekomst die door zijn vriendschap met acteurs en regisseurs steeds dichterbij lijkt te komen. Wanneer hij van dichtbij geconfronteerd wordt met de gevolgen van de Tweede Wereldoorlog brengt dat een verandering in hem teweeg die allesbepalend zal zijn voor zijn toekomst.

Rindert Kromhout debuteerde in 1978 met zijn eerste verhaal voor het stripblad Donald Duck. In 1980 verscheen het eerste kinderboek van zijn hand. Anno 2022 heeft Kromhout meer dan 100 boeken en prentenboeken op zijn naam staan.

Kromhout neemt de lezers via Matteo mee terug in de tijd. Hij weet een levend beeld te schetsen van Rome net na de Tweede Wereldoorlog. Met weinig moeite brengt hij de stad tot leven wat versterkt wordt door het gebruik van personages die daadwerkelijk geleefd hebben als figuranten. Hierbij is te merken dat de schrijver zijn huiswerk goed gedaan heeft en hij heeft immers langere tijd in Rome gewoond. Het is gemakkelijk jezelf in je hoofd te verplaatsen naar het zomerse Rome en de zon op je huid te voelen terwijl je het boek leest.

Matteo is een interessant personage, achttien jaar oud en volop zoekende naar zijn plaats in het leven. Naast zijn droom om auteur te worden krijg je een inkijkje in zijn gevoelens rondom de vriendschap met Davide. Zijn twijfels aan zijn geaardheid en zijn gevoelens rondom de verscheurde maatschappij. Tegelijkertijd maken we ook kennis met zijn familie waarbij zeker zijn grootouders voor de nodige hilariteit in het boek zorgen door hun enorme politieke verdeeldheid.

Hoewel de schrijver meerdere paden bewandelt met Matteo blijven ze allemaal redelijk oppervlakkig. Er was zeker ruimte geweest om meer te doen met de vriendschap van Matteo en Davide en de verwarrende gevoelens die daarbij komen kijken. Maar ook met de overeenkomsten tussen het Italië van toen, de keuzes die Matteo maakt en de situatie in Lampedusa in het heden waar Matteo in de epiloog het verhaal afsluit.

‘Kinderen mogen nooit het slachtoffer zijn van de daden van hun ouders of andere volwassenen.’

De poppenspeler van Lampedusa is absoluut een korte literaire jongerenroman die de huidige jonge generatie zal kunnen waarderen. Het is maatschappelijk relevant met herkenbare personages. Rindert Kromhout heeft, ondanks dat het wat meer diepgang had mogen hebben, een coming of age-verhaal geschreven dat moeilijk weg te leggen is.