Terug in de tijd.

Tijdens de begrafenis van zijn vader krijgt de hoofdpersoon Mart Rebius (nu 42 jaar) het gevoel dat er iets is gebeurd tijdens zijn 6de verjaardag. Iets wat hij zich niet kan herinneren, maar wat wel belangrijk is.

Zijn moeder geeft alleen maar vage antwoorden op zijn vragen. Mart besluit dat met het naspelen van zijn 6de verjaardag dit raadsel misschien opgelost kan worden.

Hij huurt daarvoor acteurs in die door een casting-bureau zijn geselecteerd aan de hand van de foto’s die nog van dat feestje bestaan. Deze acteurs spelen met Mart en zijn moeder die bewuste dag na.

Een terugkerend element in het boek is de hang van Mart naar zijn jeugdjaren. Zo zijn er de jaren 90 feestjes die Mart maandelijks in zijn huis organiseert. Veel van de gasten zijn hem onbekend: ze zijn afgekomen op een aankondiging op Facebook. Leon – die in een eerder hoofdstuk van het boek opduikt – wordt later in het boek een vaste gast op deze feestjes. De enige gast waarmee Mart gesprekken voert die allen een filosofisch karakter hebben. Het blijkt dat deze Leon de sleutel in handen heeft om het raadsel uit Mart’s jeugd op te lossen. Dan blijkt dat zoals zoveel gezinnen het gezin Rebius een of meerdere geheimen heeft waarover in huis niet gesproken wordt en die vaak voor de kinderen verborgen worden gehouden.

Er zou veel meer interessants over de inhoud gezegd kunnen worden, maar het is beter om dat tijdens het lezen zelf te ervaren.

Dit boek is goed geschreven. De schrijver heeft op slimme wijze de gebeurtenissen uit het verleden laten “herleven” in het heden. Je proeft de sfeer van de jaren 80-90, ook al speelt het boek in de jaren 20. Ook de reflecties over hoe je ervaringen je vormen en wat je eigenlijk bent maken het boek interessant. De observatie dat hoe anderen je zien maar een deel is van wie je werkelijk bent en dat je zelf ook bepaalt hoe anderen je zien door wat je laat zien, is leerzaam.

Al met al een boek dat de moeite waard is om te lezen.