Corneel en Anna

Oh, mijn, god.

She did it again !
Wat een verhaal, iets anders als wat we van dit schrijftalent gewend zijn, maar toch zo bijzonder weer. Het verhaal van Anna en Corneel heeft je meteen in zijn greep en laat je niet meer los. Zelfs niet wanneer het boek al uit is.

Dit boek liet mij meerdere malen met een brok in mn keel zitten. Heeft mij gelukkig nog vaker doen (glim)lachen. En blozen ! Want jeeeeeetje, sommige scènes.... Pfoe !

Daar waar ik een kort moment toch wat weerstand voelde bij Corneel, weet Emma Anna dit toch zo te draaien dat ik mijzelf afvraag wat ik in hemelsnaam tegen deze man had. Toch wel mijn favoriete personage in dit verhaal. Wat hij allemaal moet doorstaan, met name van zichzelf..

En dan Anna, zoveel respect voor deze jonge vrouw gekregen ook. Hoe zij zichzelf staande houd in alles wat op haar pad komt, hoe zij haar mannetje staat in een wereld waarin ze eigenlijk niet gezien word. Weinig ruimte voor haar eigen ik heeft.

Mooi hoe Emma Anna een boekje open doet over het priesterschap en het celibaat. Hoe zij de vooroordelen, die wij allemaal hebben, aansnijdt en ook meteen van tafel veegt. Ik denk toch echt wel dat zij met dit verhaal een behoorlijk groot taboe de das om doet. Ik weet wel dat ik toch met een andere blik naar het priesterschap kijk. Want zeg eerlijk, het is allemaal echt niet zo zwart/wit als wij graag denken.

Dit is wel iets eigens van Emma Anna. Zij brengt meer kleur in de wereld. Door in vele opzichten het zwart/wit denken de kiem te smoren.