Erg heftig met veel gruwelijkheden

Een zeer heftig verhaal over vier vrienden, hun vriendschap, hun individueel verdriet, leed, verleden en hoe ze daar mee omgaan. Een verhaal met erg veel gruwelijke gebeurtenissen waar je liever niet over nadenkt. De loyaliteit van de vrienden en de mensen eromheen, maakt het gelukkig ook wel hartverwarmend. ‘Een klein leven’ is een boek dat veel is besproken in de media. Het won diverse prijzen, waaronder de ‘Kirkus Reviews Book Prize’, de ‘Shortlists van de Man Booker Prize 2015’ en de ‘National Book Award’.

Samenvatting
Let op, deze samenvatting is erg uitgebreid en geeft iets meer weg dan sommige boekfanaten fijn vinden.

Het verhaal gaat over vier vrienden, Jude, Willem, Malcolm en JB, die hun weg naar succes proberen te vinden in New York. In het begin van het verhaal zijn het nog jonge jongens, allemaal studenten met allemaal een verschillende studierichting. Zo werkt Willem in de horeca, terwijl hij ondertussen diverse audities doet in een poging om door te breken als acteur. JB is het meest extravert en nogal een jobhopper die het ondertussen probeert te maken als kunstenaar met allerlei vreemde kunstwerken. Malcolm is nogal onzeker, heeft het gevoel nergens een passie voor te hebben of goed in te zijn, maar gaat voor architect. Ten slotte heb je Jude, die eigenlijk dé hoofdrolspeler is van het hele verhaal. Jude is nogal mysterieus, zondert zich vaak af en vertelt nooit iets over zichzelf, wat er toe lijdt dat zijn vrienden vrijwel niets over zijn verleden weten. Wat Jude echter niet kan verhullen, is dat hij mank loopt, alles bedekkende kleding draagt (zelfs met zwemmen draagt hij een shirt met lange mouwen) en dat hij veel last heeft van verschrikkelijke pijnaanvallen. Over de oorzaak daarvan laat hij niet veel los. Tegenover zijn vrienden beweert hij dat hij zijn kwalen te danken heeft aan een auto-ongeluk, maar niemand durft daar echt op door te vragen.

Naarmate het verhaal vordert, worden de vrienden steeds ouder en succesvoller. Willem werft verschillende rollen, Jude doet het als advocaat erg goed, Malcolm werkt aan een aantal beroemde projecten, maar met name de doorbraak van JB wordt uitgebreid beschreven. JB achtervolgt zijn vrienden namelijk een tijd lang met een fotocamera en maakt foto's van hen die hij later in zijn atelier na schildert. Uiteindelijk vallen de schilderijen van JB dusdanig in de smaak dat hij met zijn doeken mag exposeren. Wanneer zijn vrienden komen kijken, treffen ze diverse portretten van henzelf aan. De schuchtere Jude is hier niet blij mee en dat werpt steeds meer vragen op bij zowel de lezers als bij de personages, want wat is toch zijn probleem? Dat wordt aan de hand van flashbacks steeds duidelijker, waarin alle tegenslagen uit het verleden van Jude uitgebreid worden beschreven.

Ondanks alle ellende waarop wordt teruggeblikt, blijkt Jude wel heel succesvol te zijn in zijn studie en wordt hij een zeer getalenteerd advocaat. Hij valt dan ook meteen op bij zijn hoogleraar Harold. Hoewel Jude enigszins schuw is voor Harold, ontpopt Harold zich steeds meer tot een vader-figuur.
Harold is dan ook erg gesteld op Jude en nodigt hem diverse keren uit bij hem thuis, maar ook op zijn vakantieadres. Hij beschouwt als een zoon en vraagt uiteindelijk zelfs of hij hem mag adopteren. Dat maakt Jude ontzettend blij, maar aan de hand van de eerder genoemde flashbacks wordt ook duidelijk dat deze adoptie trauma’s laat herleven.

Ondanks de adoptie, ondanks de onvoorwaardelijke steun van zijn vrienden en ondanks alle lovende woorden van zijn omgeving, zwijgt Jude als het graf over zijn verleden en blijft hij vooral zichzelf haten. Zijn omgeving is radeloos en zoekt tevergeefs naar een manier om met de onbekende problemen van Jude om te gaan.

Mening
Ik heb over dit boek heel wat uiteenlopende recensies gelezen. Van ‘hartverwarmend’ tot aan ‘ergerlijk’ en ik begrijp ook helemaal waarom. Er zijn genoeg momenten dat de tranen over je wangen rollen en er zijn ook genoeg momenten dat je een ‘feel good’ ervaring hebt, want de ontberingen die Jude meemaakt, raken elke lezer.

Hartverwarmend is het feit dat iedereen zo begaan is met Jude zonder dat iemand precies weet wat er aan de hand is ( zijn behandelend arts Andy buiten beschouwing gelaten). Willem is zelfs zo begaan met Jude dat hij de vriendschap met hem boven zijn relatie stelt. Dat wordt hem overigens niet in dank afgenomen door zijn vriendin… En ondanks dat Harold eigenlijk niets weet over Jude, waar Jude hem nog voor waarschuwt, wil Harold hem dolgraag adopteren. Iedereen is gek op Jude, houdt van Jude en laat hem dat ook weten.
Klinkt mooi, toch? Helaas is dit precies hetgeen waar ik me aan ergerde. Het feit dat iedereen zo lovend is over Jude terwijl hij totaal niet sociaal vaardig is, maakt het boek mijn inziens nogal onrealistisch. Waarom zou je zoveel investeren in een persoon die eigenlijk niets te zeggen heeft, zich afstandelijk opstelt, die jou hulp nooit aanvaardt en die jou nergens bij wilt betrekken? Het is volgens mij niet logisch dat mensen met een druk leven zo graag met zulke types willen omgaan. Laat staan dat ze er hun relatie ervoor op het spel zetten. Hoezeer je het ook met iemand te doen hebt, in de praktijk laat je zo iemand juist wat meer met rust. Ook uit respect. In eerste instantie lijken de personages dat ook wel te doen. Niemand durft immers echt persoonlijke vragen te stellen aan de mysterieuze student, maar zodra Harold in het verhaal verschijnt, blijkt iedereen ineens erg gek te zijn op Jude. Zelfs zijn behandelend arts Andy voelt zich erg betrokken en lijkt niet objectief naar zijn patiënt te kunnen kijken. De enige die zich ergert aan het moeilijke gedrag van Jude is JB en dat vindt iedereen vooral heel lullig van hem, terwijl ik dat persoonlijk misschien nog wel de meest realistische reactie vond.

Daarnaast vind ik de karakters en hun levens ook niet erg realistisch. Iedereen wordt ontzettend succesvol en steenrijk. Niemand leeft een ‘standaard’ leven en tegelijkertijd zijn het allemaal een beetje stereotypen die niet echt worden uitgediept. JB is de extraverte kunstenaar. Willem is de knappe jongen waar elk meisje op valt, maar door zijn bescheidenheid heeft hij dat nooit door. Malcolm is de rijkeluiszoon die nooit heeft geleerd om op eigen benen te staan en nooit heeft hoeven werken voor zijn geld waardoor hij zijn hele leven lang last heeft van besluiteloosheid. Hij weet niet of hij nou wel of niet moet trouwen, wat hij wil worden, enzovoorts, wat het dan ook weer erg onrealistisch maakt dat hij toch als succesvol uit de bus rolt, ook al lijkt hij daar niet echt de kwaliteiten voor in huis te hebben.

Al met al begrijp ik waarom dit boek zo populair is en waarom dit boek mensen raakt. Ik hield het immers ook niet droog, maar desondanks is dit geen boek wat bij mij in de smaak valt. Voor mij is het te onrealistisch, te gruwelijk en zijn de personages niet voldoende uitgediept.

Over Hanya Yanagihara
Hanya Yanagihara is een Amerikaanse schrijfster. Zij werd in 1975 geboren in Los Angeles, maar groeide op op Hawaï en in Texas. Haar vader heeft zijn roots op Hawaï liggen en haar moeder komt van oorsprong uit het Zuid-Koreaanse Seoul. Yanagihara ging na haar opleiding aan de slag als journalist en later als redacteur. In het geheim werkte ze twintig jaar lang aan haar debuutroman ‘Notities uit de jungle’, die in 2013 verscheen en werd bekroond als een van de beste boeken van dat jaar. Het gaat over een antropoloog die op expeditie gaat en daar oude stammen ontdekt waar de mensen ontzettend oud worden. De oorzaak hiervan, wordt door de antropoloog ontdekt en levert hem zelfs een Nobelprijs op. Echter komt hem dit duur te staan, want al snel verliest hij compleet de controle over zijn leven en belandt hij zelfs in de gevangenis.

‘Een klein leven’ verscheen in 2015. Het is haar tweede roman, een internationale bestseller die verschillende prijzen won, maar ook behoorlijk onder vuur kwam te liggen door diverse kritische recensenten.