Een vlag zonder lading

De titel is veelbelovend en het eerste deel van dit boek is ook met een redelijk vlotte pen geschreven. Het is een persoonlijk relaas van de auteur, gegoten in prozavorm. Daarbij doet het soms denken aan de Alchemist qua vertelvorm. Het nodigt uit tot verder lezen door de spanningsopbouw, althans voor een deel. Want na een aantal hoofdstukken wordt er ineens sneller gesprongen in de tijd en dat is jammer. Het verhaal mist een goede spanningsopbouw en uitwerking van karakters, alsmede uitwerking van conversaties en ontmoetingen. Je raakt nu vluchtig contacten aan, maar komt nooit echt dicht bij hetgeen de schrijfster heeft meegemaakt. Daarnaast is het voor een Nederlander wellicht minder prettig lezen vanwege de typisch Vlaamse woorden en uitdrukkingen die regelmatig worden gebruikt. Hier lijkt bewust voor gekozen om het verhaal persoonlijk te laten blijven, maar het werkt niet voor mij.

Het tweede deel van het boek is een opsomming van feiten en meningen over alternatieve therapieën en middelen die volgens de auteur niet werken. Dit deel kent een compleet andere schrijfstijl en heeft meer de vorm van een werkstuk voor de middelbare school. Wat mij betreft hoort het niet thuis in dit boek maar zou de schrijfster dit beter op een internetsite kunnen publiceren. Deze pagina's hadden beter kunnen worden gebruikt om het verhaal, met potentie, van het eerste deel, verder uit te werken.

Slotconclusie
De vlag dekt de lading niet, want over een stress reset gaat het hele boek niet en dat is jammer. Zeker als je bedenkt dat de schrijfster of haar uitgever op de kaft belooft dat dit boek je leven zal veranderen. Het is een aardig boekje om te lezen, meer niet. Mis je er iets aan? Ik denk het niet. Het is vooral een persoonlijk relaas dat iemand graag wilde schrijven en dat lijkt gelukt.