Hoe het verleden je kan laten struikelen.

Heb van het weekend soms komt niet thuis wat vertrokken is gelezen van Jos Govaarts & Mark De Groot .
Het boek was beschikbaar gesteld door Godijn waarvoor dank!

Het boek is mij over het algemeen goed bevallen. De titel pakt wel. Een tikkeltje lang maar het voelt wel goed. Ben wel benieuwd hoe tot deze titel is gekomen.

De cover is eenvoudig maar doeltreffend & sfeervol. Soms is teveel juist afleidend.

Het verhaal begint als tijdens werkzaamheden op een afgelegen terrein de overblijfselen van Nathalie Schoenen wordt gevonden. Een studente , dochter van een politicus , die verdween tijdens de milleniumnacht.

Toen heeft Hugo Noot een piepjonge agent meegeholpen met de opsporing van de verdwenen Nathalie. Het brak hem op en stortte in elkaar.

Jaren later wordt dezelfde Hugo belast met het onderzoek.
Ik merkte dat er aardig wat energie is gestoken in de personages. Vooral in Hugo & Harold. Het ontroerde me hoezeer Hugo worstelde met zichzelf en zijn verleden. Zijn verleden kunnen hem misschien in de weg liggen bij het oplossen van de zaak. Sterk neergezet.

De interacties tussen de personages waren prettig om te lezen.

Ik lees graag politie/ thriller romans en geniet van boeken & personages waar een duister / beschadigd randje aan zit. Een mooi vleugje realisme.

Ben zelf best wat snelheid gewend. En ik let heel erg op of er in een zaak wat snelheid zit qua oplossing.
Dat hoef je naar mijn mening hier niet te verwachten. Het duurt even voordat je er achter komt wie de dader is.

Dat wil niet zeggen dat het inboet in kwaliteit. De stappen die gezet worden in de oplossing van de zaak komen wel logisch over.

Ik heb begrepen dat dit boek het eerste deel is in de reeks van de Scalda moorden. Ben wel nieuwsgierig naar de rest. Heb er vertrouwen in.