Naïef was zij, de lezeres die dacht dat ze de plot al wist

Weer een knap verhaal met een sterke plot! Vooral dat laatste: Bjorn Van den Eynde is altijd goed geweest in zijn hoofdplots een verassing te houden tot op het eind. Als je dacht dat je het einde wist van zijn voorgaande Team Mortis-boeken, bleek het toch nog compleet anders. Blind Verdriet lijkt hierop aanvankelijk een uitzondering. Tenslotte krijg je de puzzelstukken in je schoot geworpen en al snel lijk je in de laatste hoofdstukken te kunnen raden hoe het dit keer af zal lopen. Na acht boeken lijk je Bjorn hiervoor eindelijk voldoende te kennen... en dan komen de laatste 15 pagina’s en blijk je er pas écht compleet naast te zitten, haast verder ernaast dan bij al die voorgaande boeken. Misschien is dit wel Bjorn’s best ‘geheim gehouden’ plot tot hiertoe. En dat dus terwijl je als lezer alle puzzelstukken cadeau lijkt te krijgen... Het is wat teamlid Andreas zelf zegt: ‘Gek toch. Dat alle puzzelstukjes voor je neus liggen... en je toch blind bent voor de waarheid.’ Een citaat vooraan in het boek dat de spijker op de kop slaat en dat even goed van ons als lezer had kunnen komen...