Schaduw van de waarheid

Toevluchtsoord van Jérôme Loubry is opgebouwd rond de legende van de Elvenkoning (Erlkönig), een ballade uit 1782 geschreven door de Duitse dichter Goethe.

Deze ballade verteld het trieste verhaal van een vader die te paard met zijn zieke zoon naar huis snelt. In zijn koortsdromen ziet de jongen de elvenkoning. Thuis aangekomen blijkt de jongen te zijn bezweken…….

“Mijn liefste kind, kom mee met mij! Zo’n leuk spelletje spelen wij!”

Door het hele verhaal heen staan er soortgelijke dichtregels van De Elvenkoning, die direct van toepassing zijn op het verhaal.
De elvenkoning wordt ook de boeman, of een symbool voor de dood genoemd. En daar wordt volop gebruik van gemaakt.

Verhaal
Er zijn twee hoofdpersonages, die je goed leert kennen. Ja, zelfs een inkijkje in het leven dat ze voor zichzelf geschapen hebben. Sandrine, een jonge journaliste en inspecteur Damien Bouchard, beide getekend voor het leven.

Toevluchtsoord begint met een verwijzing naar De elfenkoning van Goethe. Het begint in 2019 in een collegezaal waar de zaak Toevluchtsoord Sandrine wordt behandelt.

“Een waarschuwing, van deze zaak is niets te vinden. Aan het eind van het college zullen jullie begrijpen waarom…… “

Eerste baken (deel) Het eiland
Het eerste deel speelt zich grotendeels af op een mysterieus eiland. Sandrine is journaliste en erg op zichzelf. Ze ontvangt een brief van een notaris en moet afreizen naar een eiland om de erfenis van haar grootmoeder Suzanne af te ronden.

Tegen haar zin in, vertrekt ze met de boot met de verwachting de volgende dag weer terug te kunnen. Maar, dat loopt anders. De sfeer op het eiland wordt beklemmender, naarmate Sandrine meer over de geschiedenis van het eiland te weten komt.
Om het mysterie van het eiland te onthullen kijk je door de ogen van Suzanne en Sardine.

Tweede baken (deel) De Elvenkoning
Hierin wordt Sandrine gevonden op het strand, besmeurd met bloed. Zwaar getraumatiseerd wordt ze opgenomen in het ziekenhuis. Inspecteur Damien Bouchard is met het onderzoek belast. Want hoe geloofwaardig is het verhaal over het eiland dat ze de psycholoog heeft verteld?

Derde baken (deel) Toevluchtsoord Sandrine
Hier kom je erachter wat inspecteur Damien Buchard heeft meegemaakt en hoe dit zijn leven heeft beïnvloed.

De cover doet stormachtig en onheilspellend aan en past heel goed bij het verhaal.

“Een vreemd gevoel maakte zich meester van haar zintuigen. Een besef van gevaar dat ze niet kon plaatsen, maar dat een oud gevoel van onbehagen deed herleven, zonder dat ze zich herinnerde waar en wanneer dat was geweest.“

Het is een spannend en krachtig verhaal dat je regelmatig op het verkeerde been weet te zetten. Eenmaal begonnen te lezen, is het niet meer weg te leggen en wil je weten hoe het af gaat lopen.
De plot zit goed in elkaar en wordt vanuit verschillende perspectieven verteld. Maar pas op! Niets is wat het lijkt. Deze schrijfwijze maakt dat je door wilt blijven lezen.

Het verhaal heeft een lange spanningsboog en er is op een bepaalde manier een onderhuidse dreiging. Deze dreiging komt goed naar voren door de manier waarop de omgeving beschreven wordt.

“Aan de horizon kwam een lichte mist opzetten die de groene heggen opslokte zoals een monster zich tegoed zou doen aan een klein voorafje.”

Het gebruik maken van een toevluchtsoord in een plot schept de mogelijkheid om nieuwe verhaallijnen te maken en plotwisselingen. Maar niet alle toevluchtsoorden zijn prettig om te verblijven.
Ook zo’n plek om te ‘schuilen’ kan gruwelijkheden bevatten, maar wat als de waarheid erger is?
Bij traumatische ervaringen is de menselijke geest in staat om te zorgen voor een veilig toevluchtsoord. Een soort eiland (baken) waarop je jezelf terug kunt trekken.
Het verhaal komt geloofwaardig over en op het eind blijf je verbijsterd achter. Ja, het eind is absoluut verrassend.

Jerome Loubry heeft verschillende thrillerprijzen op zijn naam staan. Toevluchtsoord geldt als zijn internationale doorbraak en de tv-rechten zijn inmiddels verkocht. Het is het derde boek dat van hem verschenen is.
De auteur heeft een vlotte schrijfwijze, wat maakt dat het verhaal prettig leest. Ook de korte hoofdstukken en perspectiefwisselingen zorgen dat het verhaal ‘snel’ leest.
De personages zijn realistisch neergezet en je leeft echt met ze mee.

Deze psychologische thriller gaat je nachtrust kosten! Eenmaal begonnen kun je niet meer stoppen met lezen!
Het verhaal heeft mij helemaal in zijn ban gehad en steeds op het verkeerde been weten te zetten.