Een achtbaan….

Dit boek is zoals een nieuwe achtbaan in een pretpark…. Je hebt hem al een paar keer voorbij zien komen en nu mag je er eindelijk in! Vrolijk, maar toch gespannen ga je in de rij staan. Om je heen hoor je de karretjes al voorbij racen, nog even en dan mag jij er ook in! Je gaat zitten, trekt die beugel naar je buik (altijd net een tikje te strak) en dan is het wachten…. Tak! Ja! Daar gaan we! Rikketikke tik rikketikke tik kruipt het karretje omhoog en plots denk je: sh*t! Wat gaat er komen? Wil ik dit wel? TE LAAT! Het karretje maakt een duikvlucht, tig loopings, een paar schroeven en boem! Je staat weer stil. Pfew even in rustig vaarwater om er vervolgens achter te komen dat je nóg zo’n ritje gaat maken….. Wéér die loopings en schroeven tot je dan echt klaar bent, de beugel terug naar voren springt en je uit mag stappen. Met wiebelende benen stap je uit en loop je weg. Nog natrillend kijk je er toch met een glimlach op terug.

Dit boek is rauw, intens, boordevol échte situaties en ik vond het erg emotioneel. Heel veel herkenbare situaties uit mijn eigen leven en omgeving. Het is heel goed dat Gaby deze mooie en verdrietige zaken op papier zet, maar ik wil er wel bij zeggen dat ik niet zeker weet of iedereen dit boek aan gaat kunnen. Het zit boordevol liefde, maar ook intens verdriet.