Ursula Klein werkt als rechercheur bij de Rotterdamse politie en wordt ingezet bij iets wat op een heel erg bizarre misdaad lijkt. Een man heeft een naakte vrouw van de Erasmusbrug naar beneden gegooid en is er daarna op zijn bakfiets vandoor gegaan. Als Ursula en haar collega's de plaats delict onderzoeken blijkt het echter niet te gaan om een vrouw maar om een pop die bijna niet van een echt mens is te onderscheiden. Dit zieke gedrag herhaalt zich een paar keer en als bij een van die keren zo'n RealDoll op de auto van Dorian, Ursula's broer, terecht komt en hij zwaar gewond raakt, wordt het voor haar wel heel erg persoonlijk. Het wordt nog gruwelijker als er een echte vrouw dood gevonden wordt, een lijk dat ook nog eens behoorlijk is toegetakeld. Zullen Ursula en haar collega en weduwnaar Jeff er in slagen deze psychopaat te stoppen voordat er nog meer slachtoffers vallen? Tijdens een bezoek aan Dorian in het ziekenhuis ontmoet Ursula Faye, de kersverse vriendin van Dorian die ondanks haar uitzonderlijke schoonheid een verborgen en teruggetrokken leven leidt.

Judith Visser heeft een plezierige en heldere schrijfstijl die aan duidelijkheid niets overlaat. Met woorden als snel, hard, rauw, schokkend, gruwelijk en op momenten zelfs onsmakelijk zou je deze het beste kunnen omschrijven. Het verhaal is goed opgebouwd, heeft een enorme vaart, kent korte hoofdstukken en er wordt verteld vanuit drie perspectieven. Dat van de moordenaar die op zoek is naar onvergankelijke schoonheid en geen middel schuwt om dat te bereiken, dat van Faye een getraumatiseerde vrouw die naarmate het verhaal vordert steeds meer schokkende details van een gestolen jeugd en identiteit prijsgeeft en dat van Ursula, de stevige, sportieve en eigengereide rechercheur voor wie het vangen van de moordenaar een extra dimensie heeft gekregen doordat haar broer Dorian indirect en ongewild bij de gebeurtenissen wordt betrokken.

Een goed verhaal, knap geschreven, mooie en herkenbare personages, gruwelijkheden, soms een ontroerend moment, genoeg ingrediënten voor een enerverend thriller maar dat is het uiteindelijk toch niet. En dat is het niet om twee redenen. De eerste is dat de afloop van het verhaal voorspelbaar is en de tweede is dat de spanningsboog aan het einde in elkaar zakt en het verhaal als een nachtkaars uit gaat. Judith Visser verrast nog wel met een toetje dat voor veel spanning zorgt maar dat toetje heeft met het eigenlijke verhaal niet veel van doen. Dat is jammer. Dit toetje had als het breder uitgewerkt wordt, onderwerp kunnen zijn van een tweede knallende Ursula Klein thriller. Ook zijn er aan het einde een paar vragen die onbeantwoord blijven.

Zeemansbruid is een spannende en met veel vaart geschreven thriller, die heel plezierig leest, veel actie kent maar waarvan de afloop voorspelbaar is en die een onbevredigende ontknoping heeft.