Lezersrecensie
Fenomenale worldbuilding
Sanderson is zonder meer de meest consistente, consciëntieuze en waterdichte wereldbouwer die ik ken.
De magie en mythologie van deze wereld ontvouwt zich langzaam voor de lezer en alles haakt perfect aan elkaar. Nog sterker: je voelt gewoon dat alles achter de schermen vanaf het begin perfect is uitgewerkt. Sanderson verzint gaandeweg geen magische elementen omdat hij ze op dat moment net even voor het verhaal nodig heeft. Op dat gebied ben ik namelijk een fantasy-nerd en ligt de knagende scepsis altijd een beetje op de loer. Bij deze trilogie klopte alles en was ik zelfs enkele keren geschokt ‘hoe ik dat niet had zien aankomen?!’
Na deel 1 zeurde ik nog over de lengte van het boek en na deel 2 pruttelde ik daarover nog een beetje na. Nu ik het laatste deel uit heb, neem ik mijn woorden terug. De lengte van de boeken was nodig om tot dit prachtige einde te komen. De plot ontwikkelde zich razendsnel naar een monsterlijk climax dat toch zeker het laatste kwart van dit derde deel beslaat.
De ontknoping is verbluffend en nogal ontroerend maar in zekere zin ook heel bevredigend. Da’s toch razend knap dat je zo’n episch verhaal zo netjes weet af te ronden. Schrijvers als Stephen King en Neal Stephenson kunnen uitstekende epische verhalen schrijven, maar op deze manier afronden is een kunst.
De karakterontwikkeling vond ik in dit laats deel erg sterk. En gewaagd! Om andere karakters meer op de voorgrond te plaatsen. Waar kwam die Spook ineens vandaan?! Onzichtbaar in deel 1 en 2 en nu een alles bepalende hoofdrol. Opeens waren Vin en Elend niet meer de helden maar stonden Tensoon en Sazed in the spotlight.
Mag ik toch een minpuntje noemen: de schrijfstijl van Sanderson. Simpele bewoordingen en wat vlakke dialogen. De humor die er met Kelsier nog wel in zat, had ik graag terug zien komen in dit laatste deel. Ik heb beter geschreven fantasy gelezen. Zoals ik in de recensie van deel 1 al schreef: een fantasy bevat niet alleen magie maar wordt ook geschreven in magische woorden. Da’s een kunst die niet veel schrijvers is gegeven.
Geeft niet: ieder zijn sterke punten en van Sanderson is dat worldbuilding en het samen laten vallen van verhaallijnen. Geniaal.
Tot slot: een interessante rode draad vond ik de zoektocht van Sazed naar de ware religie en de betekenis van geloof. Het gevecht tussen goed (Behoud) en kwaad (Doem) is van alle tijden en zijn ook niet elkaars tegenpolen. Ze vormen 1 geheel en in zijn zoektocht ziet Sazed uiteindelijk de patronen, de verbindingen en de geheimen.
Hij noemt dat geheel: God.
Gewaagd.
De magie en mythologie van deze wereld ontvouwt zich langzaam voor de lezer en alles haakt perfect aan elkaar. Nog sterker: je voelt gewoon dat alles achter de schermen vanaf het begin perfect is uitgewerkt. Sanderson verzint gaandeweg geen magische elementen omdat hij ze op dat moment net even voor het verhaal nodig heeft. Op dat gebied ben ik namelijk een fantasy-nerd en ligt de knagende scepsis altijd een beetje op de loer. Bij deze trilogie klopte alles en was ik zelfs enkele keren geschokt ‘hoe ik dat niet had zien aankomen?!’
Na deel 1 zeurde ik nog over de lengte van het boek en na deel 2 pruttelde ik daarover nog een beetje na. Nu ik het laatste deel uit heb, neem ik mijn woorden terug. De lengte van de boeken was nodig om tot dit prachtige einde te komen. De plot ontwikkelde zich razendsnel naar een monsterlijk climax dat toch zeker het laatste kwart van dit derde deel beslaat.
De ontknoping is verbluffend en nogal ontroerend maar in zekere zin ook heel bevredigend. Da’s toch razend knap dat je zo’n episch verhaal zo netjes weet af te ronden. Schrijvers als Stephen King en Neal Stephenson kunnen uitstekende epische verhalen schrijven, maar op deze manier afronden is een kunst.
De karakterontwikkeling vond ik in dit laats deel erg sterk. En gewaagd! Om andere karakters meer op de voorgrond te plaatsen. Waar kwam die Spook ineens vandaan?! Onzichtbaar in deel 1 en 2 en nu een alles bepalende hoofdrol. Opeens waren Vin en Elend niet meer de helden maar stonden Tensoon en Sazed in the spotlight.
Mag ik toch een minpuntje noemen: de schrijfstijl van Sanderson. Simpele bewoordingen en wat vlakke dialogen. De humor die er met Kelsier nog wel in zat, had ik graag terug zien komen in dit laatste deel. Ik heb beter geschreven fantasy gelezen. Zoals ik in de recensie van deel 1 al schreef: een fantasy bevat niet alleen magie maar wordt ook geschreven in magische woorden. Da’s een kunst die niet veel schrijvers is gegeven.
Geeft niet: ieder zijn sterke punten en van Sanderson is dat worldbuilding en het samen laten vallen van verhaallijnen. Geniaal.
Tot slot: een interessante rode draad vond ik de zoektocht van Sazed naar de ware religie en de betekenis van geloof. Het gevecht tussen goed (Behoud) en kwaad (Doem) is van alle tijden en zijn ook niet elkaars tegenpolen. Ze vormen 1 geheel en in zijn zoektocht ziet Sazed uiteindelijk de patronen, de verbindingen en de geheimen.
Hij noemt dat geheel: God.
Gewaagd.
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Jos Kunze
Gesponsord
Een sinister geheim bedreigt de bekendste Amerikaanse presidentsverkiezingen. De erfgenamen van A.C. Porter is de zesde winnaar van de Hebban Thrillerprijs.
In een wrak voor de Texelse kust wordt een waardevolle trouwjurk gevonden. Het is aan archeologe Emilie om het verhaal achter de jurk te ontrafelen. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
Mirjam van Biemen was acht jaar oud toen haar moeder een einde aan haar leven maakte in een psychiatrische inrichting. Twintig jaar later gaat Mirjam op zoek naar antwoorden. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
