Van stoptreintje naar TGV

Van dit vierde deel vond ik de eerste helft erg lastig. Veel te veel verblijf in de Wereld der Dromen (Tel'aran'rhiod) waar iedereen elkaar spontaan tegen kan komen. Omdat het aantal karakters per deel toeneemt en er verschillende verhaallijnen lopen, ben je op een gegeven moment echt de kluts kwijt. Dat is vervelend en zorgde er bijna voor dat ik dit stoptreintje voor gezien wilde gaan houden. Gelukkig hou ik er niet van om boeken niet uit te lezen. Wat een toffe tweede helft van dit boek. Echt super! Heerlijk om te lezen en weg te zinken in de deze fanatsywereld.
Wat trouwens hielp is dat ik wat aantekeningen ben gaan maken. Niet te veel, maar schrijf gewoon even op wie met wie is en waar die zich bevinden. Dat helpt een stuk en bevordert het leesplezier echt.

In de eerste drie delen liep Rhand vooral twijfelend achter anderen aan. In dit deel gaat hij meer zijn eigen gang en neemt zijn eigen beslissingen. Moiraine komt steeds meer op een zijspoor. Rhand is echt nog wel onzeker over de weg die hij moet gaan, legt verbinding met alle kanten, zowel naar het woestijnvolk Aiel als naar een aantal Verzakers. Maar dat maakt Rhand nou juist ook zo'n interessant karakter. Zal hij nu uiteindelijk de grote redder of de vernietiger blijken zijn? Mat (of Mart) krijgt deze keer weinig speeltijd en ik hoop dat die in volgende delen meer ruimte krijgt en zich meer gaat ontwikkelen als de 'rogue' van het verhaal: iemand die lekker zijn eigen gang gaat. Maar dan de held van dit vierde deel: Perijn! Heerlijke karakterontwikkeling samen met zijn Faile. Hij gaat terug naar de geboortestreek Emondsveld waar het avontuur ooit begon. Daar neemt hij het op tegen Trollocks en Witmantels. Stoere vent maar nog steeds een klein hartje!

Een eigen verhaallijn voor koningsdochter Elayne (Heerlijk wijf! Ben er verliefd op!) en de onuitstaanbare Nyneave die samen met zoeker Juilin en speelman Thom in het verdorven Tanchico op jacht gaan naar de Zwarte Ajah die op hun beurt zoeken naar het voorwerp waarmee Rhands kracht bedwongen kan worden. De dames krijgen hulp van de Seanchaanse Egeanins, maar aan wiens kant zou zij staan?! Al steelt Perijn de show in dit deel, de spanning in Tanchico wordt zo hoog opgevoerd dat je als lezer op het puntje van de sneltrein-stoel komt te zitten. Heerlijk!

Op het eind van elke recensie heb ik wel wat te wensen voor het volgende deel. Tot nu toe komen die wensen steeds aardig uit. Dus daar gaat 'ie: meer Mart! MEER MART! En dan Min, die heeft een relatief bescheiden rolletje en zij zou wat mij betreft uit mogen groeien tot een heldin. En waarom krijgt Egwene niet meer actie! Ze is in dit deel alleen maar aan het leren van anderen maar het wordt hoog tijd dat ze dat ook in de praktijk gaan brengen.
En last but not least: waar is Loial? Die Ogier moet echt meer plek op het toneel krijgen ... hoe kan je zo'n reus nou vergeten?!