Lezersrecensie
Heerlijke Kunst
Bronwasser is kunsthistoricus en schrijft korte verhalen over beeldende kunst. De kunstwerken – beelden, schilderijen, voorwerpen – zijn in het boek afgebeeld. In veel gevallen staan de afbeeldingen achter het verhaal, soms halverwege en een enkele keer voorafgaand aan het verhaal.
Maar let op: het zijn geen lastige semi-wetenschappelijke verhandelingen. In tegendeel: pure fictie … wat komt er in je hoofd op als je een kunstwerk ziet?
De schrijfstijl is daarbij helder en krachtig. Goed gedaan!
Bij een aantal verhalen was er een mooie dubbele laag.
Zoals in ‘Eén’: een verhaal dat in een totalitaire toekomst speelt waarin men niet meer weet waarvoor bepaalde gebruiksvoorwerpen dienden. Er zijn mensen geselecteerd die dan moeten deduceren of raden wat ooit de functie was van dat betreffende voorwerp. Gaande het verhaal krijg je als lezer wel een beeld in je hoofd. Tot je op het eind het plaatje van het kunstwerk ziet. Geniaal.
Maar ook de politieke laag in het verhaal ‘De vlecht’. Waarin alle kunstwerken uit de openbare ruimte dienen te worden verwijderd, want tja: wat heb je er nou aan? Al die flauwekul?!
En laten we wel zijn: zo ver zijn we in de praktijk niet verwijderd van dat soort kortzichtige politieke denkbeelden. Hopelijk kom het nooit zover. Dat deze verhalenbundel een handreiking mogen zijn naar de rechtspopulistische stemmer.
Maar let op: het zijn geen lastige semi-wetenschappelijke verhandelingen. In tegendeel: pure fictie … wat komt er in je hoofd op als je een kunstwerk ziet?
De schrijfstijl is daarbij helder en krachtig. Goed gedaan!
Bij een aantal verhalen was er een mooie dubbele laag.
Zoals in ‘Eén’: een verhaal dat in een totalitaire toekomst speelt waarin men niet meer weet waarvoor bepaalde gebruiksvoorwerpen dienden. Er zijn mensen geselecteerd die dan moeten deduceren of raden wat ooit de functie was van dat betreffende voorwerp. Gaande het verhaal krijg je als lezer wel een beeld in je hoofd. Tot je op het eind het plaatje van het kunstwerk ziet. Geniaal.
Maar ook de politieke laag in het verhaal ‘De vlecht’. Waarin alle kunstwerken uit de openbare ruimte dienen te worden verwijderd, want tja: wat heb je er nou aan? Al die flauwekul?!
En laten we wel zijn: zo ver zijn we in de praktijk niet verwijderd van dat soort kortzichtige politieke denkbeelden. Hopelijk kom het nooit zover. Dat deze verhalenbundel een handreiking mogen zijn naar de rechtspopulistische stemmer.
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Jos Kunze
Gesponsord
Een sinister geheim bedreigt de bekendste Amerikaanse presidentsverkiezingen. De erfgenamen van A.C. Porter is de zesde winnaar van de Hebban Thrillerprijs.
In een wrak voor de Texelse kust wordt een waardevolle trouwjurk gevonden. Het is aan archeologe Emilie om het verhaal achter de jurk te ontrafelen. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
Mirjam van Biemen was acht jaar oud toen haar moeder een einde aan haar leven maakte in een psychiatrische inrichting. Twintig jaar later gaat Mirjam op zoek naar antwoorden. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
