Geen connectie met Mistborn

De Mistborn trilogie vond ik erg goed. De magische wereld van Ertsmagie is door Sanderson goed bedacht en werd ook in het verdere verhaal uitstekend en consitent uitgewerkt. De relatie tussen Vin en Kelsier en later tussen Vin en Elend tilde Mistborn naar een hoger niveau.
In 'De wet van staal' zijn we flink wat jaren (300!) verder en de vooruitgang is duidelijk. Van de andere kant is Ertsmagie nog steeds een belangrijk gegeven. Dit vervolg vond ik echt stukken minder dan Mistborn. Het is meer een detective geworden waaraan de spanning ook nog eens ontbreekt. Met de hoofdpersoon Waxillium voelde ik nul verbinding. Grootste tegenvaller is dat er nauwelijk een connectie wordt gelegd met wat er 300 jaar geleden allemaal is gebeurd. Terwijl je als lezer juist zit te wachten op verbindingslijntje met dat verre maar o zo magische en avontuurlijke verleden. Tegenvallertje dus.