Liefdesverhaal in een voor mij onbekende geschiedenis

Kortgeleden had ik een verhaal van Emma Anna gelezen (‘Omdat ik altijd al de jouwe was’) dat zich afspeelde in de tegenwoordige tijd. ‘Een zee in Elysium’ stuurde me juist helemaal terug naar ergens rond het begin van onze jaartelling. Dat was dus wel even schakelen, vooral omdat ik vrij weinig weet van deze tijd. Maar als fan van geschiedenis ging ik er vol voor om ook dit boek te lezen. Ondanks dat het natuurlijk fictie is, komen er altijd wel bepaalde punten in voorbij die geschiedenis technisch correct zijn. Dit zorgt er toch voor dat ik er iets van leer (of ik Google bepaalde aspecten).

Het verhaal is erg mooi opgebouwd, al moest ik wel wennen aan de verschillende termen die tegenwoordig niet meer gebruikt worden. De zoekfunctie in mijn leesapp is dan ook veelvuldig gebruikt (maar ook hier weer: we leren er iets van). Heel af en toe haalde me dat uit het verhaal, maar omdat Emma Anna zo’n fijne schrijfstijl heeft, zat ik ook vrij snel weer in het verhaal.

Hoofdpersonage Junia is echt heel vrij opgevoed (kon dat in die tijd?), wat er voor zorgt dat ze zich tegen bepaalde zaken die door de mannen zijn geregeld af zet. Zo wil ze niet op jonge leeftijd trouwen, maar wil ze trouwen uit liefde. Dat die liefde van haar leven gezinsvriend Julius is, houdt ze lang geheim. Emma Anna heeft de voor- en nadelen van deze liefde goed weergegeven, zonder dat het langdradig wordt. Ik had op veel punten echt met Junia te doen.

Enige dingetje: Ik had soms ruzie met de namen, veel leek op elkaar. Maar dat is denk ik meer iets van mezelf dan dat het ten koste gaat van het verhaal.