Niet helemaal mijn ding

Ik had nog niet eerder een boek van Sarra Manning gelezen, dus ik wist niet wat ik kon verwachten qua schrijfstijl. Ik moest daardoor in het begin wel een beetje wennen aan het verhaal en hoe het is beschreven. Eerlijk toegeven, ik kwam pas tegen het einde van het verhaal echt in het verhaal zelf. Misschien kwam dat niet direct door de schrijfstijl, maar misschien ook wel door het plot. Het pakte me gewoon niet direct.

Het leuke aan dit verhaal was wel dat het zich grotendeels afspeelt in het centrum van Londen. Veel voor mij bekende plekken werden genoemd en ik dwaalde bijna samen met de hoofdpersonen door de stad.

Het verhaal zelf vond ik in het begin vooral wat langdradig. Het bestrijkt bijna het hele leven van Jennifer en Nick en dan vooral de momenten dat ze elkaar nodig hebben, of elkaar juist niet kunnen uitstaan. Met de jongere Jennifer voelde ik echt geen klik, terwijl ik dat naarmate ze ouder werd wel meer had.

De voorkant deed mij een feelgood vermoeden, maar ik zal dit toch eerder onder een roman scharen. Niet erg, maar het is wel even wennen.