Opnieuw een heuse belevenis

Na het lezen van 'Lentegroen' kon ik natuurlijk niet anders dan meteen doorgaan met Zomerloof, het tweede deel in de 'Onder de bomen'-serie van Jackie van Laren. Hoog tijd dus om je er meer over te vertellen.

Inhoud

In dit vervolg heeft Sylvie haar plek als boswachter helemaal gevonden. Ze kent het bos inmiddels op haar duimpje en wordt gelukkig steeds meer geaccepteerd door de dorpsbewoners. Ook met Freek, de landgraaf van het dorp, gaat het goed. Officieel zijn ze ‘gewoon vrienden’, maar hoe lang hou je dat vol als de aantrekkingskracht er vanaf spat?

Ondertussen stapelen de uitdagingen zich op. Sylvie krijgt te maken met een opduikende ex en de angst dat ze haar vertrouwde boshuisje moet verlaten, want ze had het oorspronkelijk maar voor een half jaar. Freek raakt steeds dieper verwikkeld in de mysterieuze zaak rond de blauwe jerrycans, een wietplantage en de verborgen camera’s die op zijn terrein zijn ontdekt. Voor hem betekent dat nóg meer uit zijn veilige schulp kruipen. En dat is bepaald niet zijn sterkste punt. Gelukkig kan hij altijd rekenen op Sylvie, die met haar luisterend oor en een lekker kopje thee altijd voor hem klaarstaat. Toch?

'Zomerloof' van Jackie van Laren

Als je mijn recensie van 'Lentegroen' hebt gelezen, weet je misschien nog wel dat ik dat boek vergeleek met een beleving. Het was echt alsof ik even alles op mij heen vergat en werd opgeslurpt door de door Jackie van Laren gecreëerde wereld. In 'Zomerloof' is dat niet anders. Je voelt je direct weer thuis, mede dankzij de beeldende schrijfstijl en natuurlijk de personages die je inmiddels goed kent. Je weet immers wat ze hebben meegemaakt en waarom ze bepaalde dingen op hun eigen unieke manier doen. Zo goed zelfs, dat je ze enkel geluk kunt gunnen.

En dat laatste kunnen ze best goed gebruiken, want er gebeurt in 'Zomerloof' aan de ene kant best wel wat. Sylvie en Freek proberen samen te achterhalen wie er verantwoordelijk is voor de wietplantage, buurvrouw Eufemia zorgt opnieuw voor onrust, Sylvie dreigt haar thuis te verliezen en er steken ook nog een paar vervelende types de kop op. Allemaal op momenten dat ze het juist niet kunnen gebruiken. Toch blijft er één ding overeind: de liefde.

Hoe dat precies vorm krijgt, verklap ik natuurlijk niet, maar geloof me: Zomerloof past perfect in het feelgood-genre, compleet met de nodige ups en downs.

Tot zover ben ik zeker te spreken over dit verhaal, maar mogelijk heb je het al gezien: ik heb dit boek een sterretje minder gegeven dan zijn voorganger. De reden? De vele terugblikken naar 'Lentegroen'. Het eerste hoofdstuk, waarin de auteur kort samenvat waar de karakters stonden, vond ik slim en handig voor lezers die 'Lentegroen' niet meer goed op hun netvlies hebben staan. Maar de terugblikken later in het boek voelde net teveel, net als het aan- en afstoten van Freek en Sylvie aan het begin. Met ruim 400 pagina’s had het verhaal dan ook wat mij betreft compacter gekund.

Conclusie

Ondanks die kritische noot is 'Zomerloof' absoluut weer een heerlijk feelgoodboek. Het is alsof je opnieuw thuiskomt bij Sylvie, Freek en Ties en hen van dichtbij mag volgen in hun groei, hun twijfels en hun geluk. Jackie van Laren weet dan ook als geen ander hoe je levensechte personages neerzet die je niet snel vergeet. En het smaakt absoluut naar meer. Ik ben namelijk nog altijd erg benieuwd hoe Jackie de draad oppakt in deel drie, 'Herfstrood'.