Een hartverwarmend verhaal over moed, dapper zijn en alleen op pad!

Het is winter in het bos. In de herfst hebben Jip en oma eten verstopt. Nu is het tijd om dit op te halen. Oma voelt zich niet zo lekker, dus gaat Jip alleen op pad. Oma roept nog naar Jip, dat hij dit klusje niet in z’n eentje gaat klaren! Jip is eigenwijs. Hij rent de deur uit met een grote mand en de kaart. Gaat het hem lukken om al het eten voor de winter te verzamelen?
Ik kan het zelf! Is een prachtig verhaal over moed, durf en dapper zijn. Daarnaast komt vriendschap aan de orde in de betekenis van iets samen doen. Het verhaal speelt zich af aan het begin van de winter. Aan de muur hangt een kalender waarop we zien dat het november is.
Nicola Kinnear weet de aandacht van de kinderen meteen te prikkelen. Jip heeft een grote kaart met alle plekken waar het eten is verstopt. Enthousiast roepen de kinderen: ‘het is een soort schatkaart!’ en volgen Jip op zijn avontuur door het bos. We tellen samen de plekken die hij bezoekt en ontdekken verschillende herfstvruchten. Om bij het eten te komen moet Jip hard werken. De spanning stijgt. De uitdaging voor hem wordt steeds moeilijker. Desondanks geeft hij niet op. Zijn vrienden bieden hulp aan, maar Jip is te eigenwijs om dit te accepteren.
Een mooi punt om dit in een kringgesprek aan de orde te stellen.
Op het eind krijgt het verhaal een prachtige wending. Jip tuimelt van de berg af en is blij met de hulp, die zijn vrienden aanbieden. Samen verzamelen ze alle herfstvruchten, die overal verspreid liggen. Dit laatste herkennen de kinderen. Er worden enkele voorbeelden genoemd waaruit blijkt dat het fijn is om iets SAMEN te doen. Het verhaal levert een bijdrage aan de sociaal – emotionele ontwikkeling.
Het prentenboek heeft schitterende illustraties. Eekhoorn Jip met zijn prachtige pluimstaart sluiten de kinderen meteen in hun hart. Hij kijkt stoer en wil laten zien hoe goed hij is. Wanneer hij door de bramenstruiken kruipt, rillen de kinderen. Ze zien alle stekels, die aan de takken zitten. De herfstvruchten en ook de andere dieren herkennen ze meteen. De prenten zijn warm en heel sfeervol.
Ik kan het zelf! een verhaal waar je van begin tot het eind van geniet.
Wellicht lukt het een van de kinderen om het verhaal te vertellen. Wie roept er luidkeels: ‘Ik kan het zelf!’