Dit verhaal is droevigmooi!

Dit verhaal is droevigmooi. Een schitterend woord die ik gekaapt heb, uit de rijke woordenvloed van Sarah Everett. Wat een prachtig boek heeft deze auteur geschreven. Met “De waarschijnlijkheid van alles “ was ze niet aan haar proefstuk toe, maar voor mij werd dit wel het eerste, maar zeker niet het laatste boek dat ik van haar zal lezen.
Met deze hardcover vallen we binnen in het paarse leven van Kemi Carter. Een elfjarige meid die houdt van cijfers en statistieken. Een wereld die helemaal op zijn kop komt te staan door AMPLUS -68 : een asteroïde die angstvallig steeds dichterbij komt. Hoeveel procent kans is er dat ze in botsing komt met het leven op aarde? Waarom lijkt die impact voor iedereen een ander gevoel weer te geven? Waarom reageren mensen zo verschillend op zo’n verschrikkelijk nieuws? Kemi wil na de botsing niet in de vergeethoek gedrukt worden en besluit een tijdscapsule te maken. Daarom is ze op zoek naar dierbare spullen van haar familie. Waarom is het voor de ene zoveel gemakkelijker om iets te vinden wat ze aan nabestaanden willen doorgeven, dan voor iemand anders? Steeds meer personen willen een deel uit maken om die tijdscapsule te vullen. Zal iedereen op tijd die doos kunnen vullen, want AMPLUS-68 komt wel angstvallig dichterbij. De paarse schaduw wordt steeds donkerder.
Dit verhaal is droevigmooi. Ga het zelf lezen, want sommige passages kan ik gewoon niet verwoorden. Je wordt zo meegezogen in dit verhaal, dat je meeleeft in het huis en de omgeving errond. Je krijgt een plaatsje tussen de familie. Je staat heel dicht bij alle gebeurtenissen. Het kruipt in je! “Je ruikt het verdriet in huis, maar dat van de mama kan je bijna aanraken.”Hoe een verhaal zoveel indrukken, gevoelens kan losmaken is gewoon subliem. Daarom ook een compliment naar de vertaler Esther Ottens. Ik heb niet één moment gehad dat ik happerde in dit verhaal. De vlotte leesstijl, de prachtige woordkeuze, alles klopte gewoon.
Dit verhaal is droevigmooi, maar werd hier en daar afgewisseld met grappige passages zoals het dansen met de elastische benenkriebel op de tonen van Walking op Sunshine…..
Maar niks lijkt wat het is … de tijd gaat steeds sneller op zoek naar antwoorden ….
Echt! Geloof me ….Dit verhaal is droevigmooi!