Lezersrecensie
Mag een juf huilen, wanneer ze dit verhaal leest?
Mag een juf huilen wanneer ze dit verhaal leest?
We zien niet altijd wat er schuilgaat achter gesloten deuren. We voelen het soms wel aan en het is onze taak om hulp te bieden. Maar niet gemakkelijk als er geen zekerheid is, als er geen hulp gevraagd wordt. Wat als je ongelijk hebt? Laten voelen dat je er bent en dat je open staat om te luisteren en niet te veroordelen. Het is onze verantwoordelijkheid om een kind te geven wat het nodig heeft. Een schild proberen te zijn, die ze nodig hebben. “Niet alleen een schild bieden, maar sla je armen er omheen en laat niet onmiddellijk los.”
Ik dacht dat ik me tot de fans van Marlies Slegers mocht rekenen.(Ben ik ook!)
Ik las “Briefjes voor Pelle” en “We moeten je iets vertellen” van deze auteur. En daar was ik helemaal weg van. Maar het blijkt dat ik hiermee niet eens aan de helft van haar geschreven boeken kom. Ik vond zelfs meer titels die beter gerelateerd zijn aan de kinderen waar ik les aan geef. Dus ik weet wat gedaan.
“Schildpadmeisje” is een aangrijpende jeugdroman over het tienermeisje Elvis. Aan de ene zijde net de lagere school voorbij, houdend van geschiedenis en verhalen schrijven en haar pas gevonden schildpad: Simon. Aan de andere kant beschermend, afschermend, verborgen onder een schild, samen met al haar geheimen die ze liever niet aan het daglicht ziet komen. Als Sid in haar buurt komt wonen, wordt alles anders. Sid is helemaal het tegenovergestelde van Vis, maar uiteindelijk vormen ze samen één geheel. Zal Sid de schouder of de kracht zijn, die ze nodig heeft?
Een verhaal dat ondanks zijn donkere gelaagdheid zo mooi is neergepend, dit kunnen er niet velen. Zware, zwarte thema’s zo mooi, vloeiend op wit papier brengen.
Heerlijk lezen (en luisterend) bladzijde na bladzijde verslindend. Hoofdstuk na hoofdstuk uitkijken naar verder. Mocht het vakantie geweest zijn, ik had hem in één ruk uitgelezen.
De illustraties die je terugvindt op de cover en de eerste en laatste bladzijde zijn het werk van Jeska Verstegen. Deze zijn heel mooi weergegeven.
De google search die hier en daar na een hoofdstuk vermeld zijn, maken een mooie geschiedenislijst op de computer van Vis. Het laat ons ook zien dat Vis de zoektocht aangaat om te bekijken of deze situatie waarin ze zich bevindt wel normaal is.
Doorheen deze hardcover ontdek je dat heel wat mensen bezorgd zijn over de gehele situatie, maar de hulp aanbieden waar nodig is, blijkt niet zo gemakkelijk te zijn.
In haar nawoord schrijft Marlies waar jij best terecht kan als je zelf hulp nodig hebt. Zowel de hulp dichtbij als de hulplijnen anoniem. En dit voor Nederland en België.
We zien niet altijd wat er schuilgaat achter gesloten deuren. We voelen het soms wel aan en het is onze taak om hulp te bieden. Maar niet gemakkelijk als er geen zekerheid is, als er geen hulp gevraagd wordt. Wat als je ongelijk hebt? Laten voelen dat je er bent en dat je open staat om te luisteren en niet te veroordelen. Het is onze verantwoordelijkheid om een kind te geven wat het nodig heeft. Een schild proberen te zijn, die ze nodig hebben. “Niet alleen een schild bieden, maar sla je armen er omheen en laat niet onmiddellijk los.”
Ik dacht dat ik me tot de fans van Marlies Slegers mocht rekenen.(Ben ik ook!)
Ik las “Briefjes voor Pelle” en “We moeten je iets vertellen” van deze auteur. En daar was ik helemaal weg van. Maar het blijkt dat ik hiermee niet eens aan de helft van haar geschreven boeken kom. Ik vond zelfs meer titels die beter gerelateerd zijn aan de kinderen waar ik les aan geef. Dus ik weet wat gedaan.
“Schildpadmeisje” is een aangrijpende jeugdroman over het tienermeisje Elvis. Aan de ene zijde net de lagere school voorbij, houdend van geschiedenis en verhalen schrijven en haar pas gevonden schildpad: Simon. Aan de andere kant beschermend, afschermend, verborgen onder een schild, samen met al haar geheimen die ze liever niet aan het daglicht ziet komen. Als Sid in haar buurt komt wonen, wordt alles anders. Sid is helemaal het tegenovergestelde van Vis, maar uiteindelijk vormen ze samen één geheel. Zal Sid de schouder of de kracht zijn, die ze nodig heeft?
Een verhaal dat ondanks zijn donkere gelaagdheid zo mooi is neergepend, dit kunnen er niet velen. Zware, zwarte thema’s zo mooi, vloeiend op wit papier brengen.
Heerlijk lezen (en luisterend) bladzijde na bladzijde verslindend. Hoofdstuk na hoofdstuk uitkijken naar verder. Mocht het vakantie geweest zijn, ik had hem in één ruk uitgelezen.
De illustraties die je terugvindt op de cover en de eerste en laatste bladzijde zijn het werk van Jeska Verstegen. Deze zijn heel mooi weergegeven.
De google search die hier en daar na een hoofdstuk vermeld zijn, maken een mooie geschiedenislijst op de computer van Vis. Het laat ons ook zien dat Vis de zoektocht aangaat om te bekijken of deze situatie waarin ze zich bevindt wel normaal is.
Doorheen deze hardcover ontdek je dat heel wat mensen bezorgd zijn over de gehele situatie, maar de hulp aanbieden waar nodig is, blijkt niet zo gemakkelijk te zijn.
In haar nawoord schrijft Marlies waar jij best terecht kan als je zelf hulp nodig hebt. Zowel de hulp dichtbij als de hulplijnen anoniem. En dit voor Nederland en België.
1
Reageer op deze recensie