Lezersrecensie
Dit boek laat je niet los!
Dit boek laat je niet los. Ook na het lezen, ga je op zoek naar meer.
Vooral omdat ik met open vragen bleef zitten.
Een Nederlander die de kans krijgt om de autobiografie te schrijven van een Russin? Vanuit welke hoek kwam de vraag? Jelena vroeg om haar verhaal op te schrijven aan de auteur, maar het duurde zes maanden om elkaar beter te leren kennen, vooraleer er het vertrouwen was om haar verhaal te doen. Jelena heeft haar volledige verhaal kunnen vertellen vooraleer ze stierf.
Het voorwoord gaat naar Zoja. Ook een heldin, die deel uitmaakte van de vrouwelijke partizanen, waar Jelena aan het hoofd stond, waarom kan je over haar wel iets vinden in historische schrijfsels en over Jelena niet?
In het nawoord wordt geschreven dat het doden van de Tarakan 2 kanten op kon? Is dit dan nog een biografie?
De foto op de cover blijkt die van zijn dochter te zijn. Mijn zoektocht gaat verder. Zeker na het lezen dat Olig de broer waarvan ze dacht dat die gesneuveld was, het toch had overleefd. ( Dus toch echt gebeurt?) Ik laat Jelena voorlopig nog niet los. En waarschijnlijk de schrijver van het verhaal ook niet .
Deze prachtig geschreven roman is niet de eerste van Roland Van Assen. Hij leest zeer vlot, de hoofdstukken zijn kort en je kan je tijdens het lezen volledig inleven in de wereld van oorlog en leven in Rusland. De omgeving wordt steeds mooi omschreven, waardoor je een realistische kijk krijgt van het Rusland van toen. Een
plannetje bij het boek zou misschien een meerwaarde zijn, zodat je de tocht van Jelena ook zou kunnen volgen tijdens het verhaal.
De verhaallijn slingert je steeds naar tegenstrijdige gevoelens en dat is, hoe de schrijver waarschijnlijk ook in elkaar zit.
Jelena is 15 jaar als er op een gruwelijke manier een einde komt aan haar kindertijd. Deze uitgebreide beschrijving vind je terug op de eerste 30 bladzijden. Met deze start zit je dan ook direct in het verhaal. Wat daarna volgt is een weg van de oorlog die voor mij nog onbekend was. De weg van mensen, zowel mannen als
vrouwen, die geen soldaten waren, maar wel met een groot hart voor hun land.
Enkele passages uit het boek die me zullen bijblijven zijn:
Ze stierf als een held en helden maken het niet lang!
De dood van Nadya reet oude wonden open. Haar sterven was onlosmakelijk verbonden met dat van mijn moeder.
Er was een bijkomend voordeel van ’s nachts wakker liggen. Je had geen last van nachtmerries.
Het was oorlog en iedere dag, ieder uur, iedere minuut konden de laatste zijn. Ik probeerde dat van mij af te zetten, want als ik constant met die gedachte moest leven, werd ik gek.
Heldin of moordenaar… Begripvol of onbegrijpbaar ….
Je moet dit boek gelezen hebben om er een eigen mening te kunnen over vormen.
Vooral omdat ik met open vragen bleef zitten.
Een Nederlander die de kans krijgt om de autobiografie te schrijven van een Russin? Vanuit welke hoek kwam de vraag? Jelena vroeg om haar verhaal op te schrijven aan de auteur, maar het duurde zes maanden om elkaar beter te leren kennen, vooraleer er het vertrouwen was om haar verhaal te doen. Jelena heeft haar volledige verhaal kunnen vertellen vooraleer ze stierf.
Het voorwoord gaat naar Zoja. Ook een heldin, die deel uitmaakte van de vrouwelijke partizanen, waar Jelena aan het hoofd stond, waarom kan je over haar wel iets vinden in historische schrijfsels en over Jelena niet?
In het nawoord wordt geschreven dat het doden van de Tarakan 2 kanten op kon? Is dit dan nog een biografie?
De foto op de cover blijkt die van zijn dochter te zijn. Mijn zoektocht gaat verder. Zeker na het lezen dat Olig de broer waarvan ze dacht dat die gesneuveld was, het toch had overleefd. ( Dus toch echt gebeurt?) Ik laat Jelena voorlopig nog niet los. En waarschijnlijk de schrijver van het verhaal ook niet .
Deze prachtig geschreven roman is niet de eerste van Roland Van Assen. Hij leest zeer vlot, de hoofdstukken zijn kort en je kan je tijdens het lezen volledig inleven in de wereld van oorlog en leven in Rusland. De omgeving wordt steeds mooi omschreven, waardoor je een realistische kijk krijgt van het Rusland van toen. Een
plannetje bij het boek zou misschien een meerwaarde zijn, zodat je de tocht van Jelena ook zou kunnen volgen tijdens het verhaal.
De verhaallijn slingert je steeds naar tegenstrijdige gevoelens en dat is, hoe de schrijver waarschijnlijk ook in elkaar zit.
Jelena is 15 jaar als er op een gruwelijke manier een einde komt aan haar kindertijd. Deze uitgebreide beschrijving vind je terug op de eerste 30 bladzijden. Met deze start zit je dan ook direct in het verhaal. Wat daarna volgt is een weg van de oorlog die voor mij nog onbekend was. De weg van mensen, zowel mannen als
vrouwen, die geen soldaten waren, maar wel met een groot hart voor hun land.
Enkele passages uit het boek die me zullen bijblijven zijn:
Ze stierf als een held en helden maken het niet lang!
De dood van Nadya reet oude wonden open. Haar sterven was onlosmakelijk verbonden met dat van mijn moeder.
Er was een bijkomend voordeel van ’s nachts wakker liggen. Je had geen last van nachtmerries.
Het was oorlog en iedere dag, ieder uur, iedere minuut konden de laatste zijn. Ik probeerde dat van mij af te zetten, want als ik constant met die gedachte moest leven, werd ik gek.
Heldin of moordenaar… Begripvol of onbegrijpbaar ….
Je moet dit boek gelezen hebben om er een eigen mening te kunnen over vormen.
2
Reageer op deze recensie
