Mooi en belangrijk

Ben De Backer is 18 en voelt zich nergens thuis. Zelfs niet in hun eigen lichaam. Als hen na hun coming out uit huis wordt getrapt gaat hen bij hun zus wonen. Een nieuwe omgeving, nieuwe school, nieuwe vrienden. Nieuwe kansen.

Het is geen verhaal van: “…en ze leefden nog lang en gelukkig.” Ben worstelt zich door het leven. Het enige dat hen op de been houdt is hun kunst. En Nathan. Nathan die hen koste wat het kost overal bij wil betrekken. Die het zelfgekozen isolement niet accepteert. En langzaam, stapje voor stapje, begint Ben uit hun schulp te kruipen en durft hen te zijn wie hen is.

De worsteling van Ben wordt mooi en zonder terughoudendheid beschreven. Zonder dat het te sentimenteel wordt. Tijdens het lezen krijg je een goede indruk van wat Ben allemaal doormaakt en denkt.

Wat ik mooi vind, maar wat ook normaal zou moeten zijn, is het gebruik van de goede voornaamwoorden. Ik heb daarin geen fout kunnen ontdekken. En dat is best bijzonder. Ik weet van mezelf dat ik daar best nog wel eens de fout mee in ga. Hoezeer ik het ook probeer.

Naast het grote thema, is het ook een verhaal van tieners op een Amerikaanse High School. Eentje zoals zoveel Amerikanen die beleven. Waardoor het ook een herkenbaar verhaal blijft, al staat het onderwerp misschien wat verder van je af.

Dit soort boeken worden steeds belangrijker, denk ik. Ik hoor en zie nog te vaak voorbeelden van mensen die de queer-beweging niet kunnen of zelfs willen begrijpen. Met boeken zoals deze hoop ik dat er meer begrip zal ontstaan.

Ik heb het boek, te snel, uitgelezen. Te snel omdat ik nog langer in het verhaal had willen blijven wonen. Ik ben echt een beetje van de personages gaan houden.

Een erg mooi en belangrijk boek. Lees dit boek!