Prachtige realgood!

Mijn gedachten nadat ik de laatste van de 299 pagina´s realgood omsloeg : alweer perfect! Geen enkel los draadje blijft er hangen als je die bladzijde met iets van spijt omdraait omdat het alweer voorbij is. Alledrie sloot ik ze in mijn hart : Lily, Louisa en Seb. Hun beide gezinnen. Vanaf het eerste moment dat ze het verhaal binnenkwamen (oké, niet allemaal, sommige personages moesten eerst een beetje ontdooien). Deze mensen zouden zowaar je buren kunnen zijn. Heerlijke tijden samen beleven. Tot iets hun hele leven omver gooit. Het verhaal bouwt traag op, maar gaat steeds sneller. Wisselt tussen heden en verleden en neemt je met een snelle vaart mee tot het punt van die big bang. Om vanaf daar weer op te bouwen wat brak? Kan een relatie overleven als je tussen je familie en schoonfamilie heen en weer geslingerd wordt? Een verhaal dat zomaar echt zou kunnen, vandaar realgood ipv feelgood. Wat een prachtig en meeslepend verhaal!