Intrigerend thema, schrijfstijl minder

Voor Boeken Toer las ik het boek Hart en Hemel van Nel Goudriaan. Over het thema, homoseksualiteit binnen een streng gereformeerd milieu, valt veel te zeggen en veel te schrijven. Dit verklaart voor mij althans ook een deel van het succes van dit boek. De schrijfstijl spreekt me persoonlijk niet aan.

Een regelrechte miskleun vind ik de opmerking van ene oom Klaas die tijdens een verjaardag aan de hoofdpersoon GertJan vraagt of ‘hij al achter de meiden aanzit. Lekker zoenen in de hooiberg. Hahaha.” Huh? Het lijkt me niet dat dergelijke opmerkingen worden getolereerd in een gereformeerd milieu.

Bij de dialogen had ik vaak het gevoel naar een spelletje ping pong te kijken. Veel te hoekig en soms wist is daardoor niet wie er aan het woord was.

De ontmoeting met Peter tijdens de reünie heb ik in gedachten in de t.t. geplaatst en dan wordt ie naar mijn mening veel boeiender. Verder ook woorden als ‘kwieke tred’; erg oubollig taalgebruik. Wanneer Gerben op blz. 94 aan Eva vraagt hoe het nu écht met haar gaat, wordt dit afgeraffeld met een spannende zin als ‘de woorden stromen als een waterval uit haar mond.’

Dat maakte dat ik bijna de neiging kreeg om het boek niet verder uit te lezen. Ik heb dat wél gedaan, juíst omdat het thema zo boeiend is. Maar de schrijftechniek, kan écht beter. Ook die scène waarin GertJan de piano van Peter krijgt; zo gortdroog. Waar zijn de emoties?

Wat ik knap vind, is hoe de auteur de impact beschrijft die GertJans strenge geloofsopvoeding op hem heeft; de verkramping. Het nauwelijks kunnen genieten. Sterk vind ik dat hij meteen vanaf zijn eerste werkdag straight is over zijn seksuele voorkeur.

Naarmate het einde van het boek vordert, lijkt er meer diepgang in de dialogen en in het verhaal te komen. Met name de wijze waarop GertJan en zijn vader weer naar elkaar toegroeien nu de invloed van ‘moeders’ er niet meer is, vind ik mooi.

Tsja, en dan de boekomslag. Die snap ik niet helemaal. Ik zie een gezin. Met een zoon. Uit de afbeelding meen ik op te kunnen maken dat de zoon zich er niet helemaal bij voelt horen. Wat dan wel overeenkomt met het verhaal. Maar ik vind het niet zo ‘matchen’ met de titel van het boek.

Qua thema vind ik het goed, qua schrijfstijl valt het me, zoals gezegd, tegen. En dat is jammer. Twee sterren.