Diepzinnig en scherpzinnig

De auteur van Mantel der Wildernis is al meer dan 25 jaar lichaamsgericht psychotherapeut en dat zie en lees je in de manier waarop zij haar personages boetseert terug. Knap hoe de auteur telkens in een paar rake, directe zinnen de zieleroerselen van hoofdpersoon Zwaantje Niemantsverdriet en haar vriend Dirk Tonks weet te verwoorden. Het overkomt me niet vaak dat ik zinnen uit een boek overschrijf, omdat ik er iets van mezelf in herken of dat het exact is hoe ik me voel, maar er niet de juiste woorden aan weet te geven.

Mantel der Wildenis is een intens verhaal over relaties, de moeiten die we daarin kunnen ondervinden, ons verlangen naar verbinding met de ander versus onze behoefte aan onafhankelijkheid en vrij zijn. Wat dat vrij zijn ook mogen inhouden... En hoe daarin de balans te vinden? Het is voor Zwaantje en Dirk vaak balanceren op een slap koord.

Soms was ik qua tijdspanne in het boek de weg kwijt: was het me niet geheel duidelijk of wat ik las zich in het heden afspeelde of dat Zwaantje terugblikt. Een enkele keer vond ik het lastig om me door de tekst heen te werken: te ongrijpbare zinnen, té zweverig. Om me vervolgens in een volgend hoofdstuk weer te verbazen over een basale, aardse woordkeus.

Een boek met veel kanten, veel gezichten dat ik moeilijk kon wegleggen. Van een rijke gelaagdheid, zoals de auteur zelf.