Lezersrecensie
We wilden helden worden, zweven boven de wereld
'Allemaal Willen We de Hemel' van Els Beerten gaat over het leven van een aantal jongeren in Vlaanderen tijdens de Tweede Wereldoorlog. De beste vrienden Jef en Ward willen helden worden en samen boven de wereld zweven, maar het is oorlog en dat maakt het allemaal ingewikkeld. Jef en Ward willen beide iets doen in de oorlog, strijden voor het goede, voor Vlaanderen. Maar voor Renée, de zus van Jef, hoeft dat heldendom niet zo, want zij heeft genoeg aan Ward en zijn hemelse saxofoon spel en fluwelen blik. De Duitsers lijden grote verliezen aan het Oostfront tegen de Russen, die volgens sommigen alle gelovigen uit willen roeien in West-Europa en daarom verslagen moeten worden. Voor Jef en Ward dé kans om een held te worden én voor hun geliefde Vlaanderen te strijden, maar zo gemakkelijk is het allemaal niet...
Ik las dit boek voor een literatuurtoets op school en in eerste instantie wist ik niet of ik het eigenlijk wel wilde lezen, want het is een oorlogsroman en ik vind dingen als oorlogen redelijk heftig, maar oohh wat was dit een goed boek en wat heeft het me geraakt.
Het boek is geschreven vanuit 4 perspectieven: Jef, Renée, Remi: het jongste broertje van Jef en Renée en Martin Lenz: een Duitse soldaat. Doordat het boek vanuit heel verschillende oogpunten is geschreven is het misschien een beetje zoeken wie aan het spreken is op het begin, omdat ze allemaal in het ik-perspectief praten, maar als je dat door hebt leest alles heel makkelijk weg. Door alle perspectieven wordt het verhaal zó compleet: Renée, die haar kant van het verhaal brengt als een gevoelige jongedame, Jef, die ook zo zijn manier van denken heeft en Remi, de kleine, die altijd overal buiten wordt gehouden, omdat hij 'te jong' is of 'omdat hij het toch niet begrijpt'. Je ziet veel gebeurtenissen vanuit heel veel perspectieven, waardoor je beeld zo uitgebreid is en je het gewoon helemaal begrijpt. De personages zijn ook heel goed uitgedacht. Ik begrijp ze alle vier en ze maken allemaal ontwikkelingen door. Ik ben van ze allemaal gaan houden, want iedereen brengt weer zijn eigen mooie stukjes in het verhaal. Het op deze manier vormgeven van het boek door deze personages en perspectieven is een zeer sterk punt uit het boek.
In het verhaal worden verschillende tijden besproken en het loopt zeker niet chronologisch, in deel 1 de jaartallen aan het begin van de oorlog, toen alles nog anders was en aan het einde van de oorlog. Er wordt telkens op en neer gesprongen, waardoor je heel erg nieuwsgierig wordt naar een aantal dingen waarvan me de gevolgen ziet, maar niet weet hoe ze ontstaan zijn of wat ermee bedoeld wordt. Je merkt dat in de tussentijd heel veel is gebeurd en je wil ontdekken wat, waardoor de spanning heel erg goed wordt opgebouwd. Je leest onder andere de liefde voor muziek van de familie Claessens, de familie van Jef, Renée en Remi, die bij de fanfare 'Ons Verlangen' spelen. Na een tijdje komt Ward ook in het dorp wonen en je ziet hoe Renée verliefd op hem wordt en ik stiekem ook een beetje.... Gewoon door zijn persoonlijkheid: een jongen die iedereen graag zag, altijd wel iets moois te zeggen had en nooit opgaf, maar stond waar hij voor stond. En hoe hij op zijn saxofoon kon spelen... 'Het klonk alsof de hele zaal vol warmte liep, zo'n gloed die blijft. Tegelijk kreeg ik kippenvel tot achter mij oren. En zo kwam Ward bij Ons Verlangen.' (p. 40, Lijsterseditie) Ik speel zelf ook een instrument in een orkest en ik voel de liefde voor muziek, het spelen en gewoon dat gevoel van muziek maken, het is niet te beschrijven, maar ik denk dat alle muzikanten begrijpen wat ik bedoel. Els Beerten heeft dat zó verschrikkelijk goed beschreven.
In deel 2 lees je weer stukken uit andere jaartallen en dan wordt er veel duidelijk. Je leest dan onder andere dingen uit na de oorlog. Het verhaal zit fantastisch in elkaar. Ik wil zo veel kwijt over dit boek, maar ik ga niet spoileren, dus ik hou me in... De boodschappen die Els Beerten wilde geven in dit boeken kwamen heel hard aan. Ten eerste dat de oorlog niet mooi is en dat ze mensen dwingt om dingen te doen die ze eigenlijk helemaal niet wilden doen. Mensen maken verkeerde keuzes, die ze niet meer terug konden draaien. Want ook al was het oorlog, je bent nog steeds verantwoordelijk voor je eigen besluiten. ' 'Het was oorlog,' zei ik. 'Schuif het niet op de oorlog, Dusoleil; de oorlog, dat zijn wij.' '(p.357, Lijsterseditie). Een andere bedoeling van Beerten was om mensen in te laten zien dat de mensen die als 'slecht' worden aangezien, misschien niet altijd slecht zijn. Hoe kun je toch houden van iemand die verafschuwd hoort te worden om zijn daden? Nou, dat is bij mij toch gelukt. Aan het einde van het boek heb je zo veel dingen om boos en verdrietig over te zijn (er gebeurd heel veel en de spanning blijft tot het aller laatste moment), maar toch kan ik het niemand kwalijk nemen voor mijn gevoel, want allemaal willen ze de hemel: ze proberen het allemaal goed te doen, iedereen op zijn eigen manier. Voor zichzelf, voor hun familie, voor hun vaderland. Ze wilde gewoon allemaal gelukkig zijn en het beste... Het is daarom ook zo hartverscheurend om te zien dat mensen worden gehaat door iedereen terwijl zij écht het goede wilden, voor iedereen. 'Waarom bleef ik niet gewoon liggen, bliksem me maar neer, maar niets van dat alles, er moest toch een plek zijn waar men wist dat ik het niet zo bedoeld had?' (p. 344, Lijsterseditie)
Dit boek heeft mij emotioneel zo hard geraakt. Het gaf me vreugde, maar ook boosheid en verdriet. Ook zette het me aan het denken, want hoe kunnen mensen zo'n dingen doen als het oorlog is? Ik ben geobsedeerd geweest en ik het sommige delen zo vaak gelezen, omdat ik het wilde of moest van mezelf of omdat het gewoon zó goed was. Het liet me beseffen hoe gelukkig wij mogen zijn dat we niet in een oorlog leven. 'Allemaal Willen We de Hemel' heeft me weer een nieuw stukje van de wereld laten zien en me op die manier geholpen in mijn zelfontwikkeling. Door dit boek heb ik veel geleerd over vertrouwen, relaties tussen mensen, emoties en het verwerken daarvan en dat zal ik allemaal meenemen in mijn leven.
In mijn ogen is dit boek echt een must-read voor iedereen, want het laat je nadenken over dingen waar je eigenlijk liever niet over na wil denken, maar die je je moet beseffen. Het is verhaal zit zo goed in elkaar en is zo sterk en mooi! 'Allemaal Willen We de Hemel' heeft mijn hart gestolen en ik weet zeker dat ik er nog vaak over na zal denken, want dat verdient het!
Ik las dit boek voor een literatuurtoets op school en in eerste instantie wist ik niet of ik het eigenlijk wel wilde lezen, want het is een oorlogsroman en ik vind dingen als oorlogen redelijk heftig, maar oohh wat was dit een goed boek en wat heeft het me geraakt.
Het boek is geschreven vanuit 4 perspectieven: Jef, Renée, Remi: het jongste broertje van Jef en Renée en Martin Lenz: een Duitse soldaat. Doordat het boek vanuit heel verschillende oogpunten is geschreven is het misschien een beetje zoeken wie aan het spreken is op het begin, omdat ze allemaal in het ik-perspectief praten, maar als je dat door hebt leest alles heel makkelijk weg. Door alle perspectieven wordt het verhaal zó compleet: Renée, die haar kant van het verhaal brengt als een gevoelige jongedame, Jef, die ook zo zijn manier van denken heeft en Remi, de kleine, die altijd overal buiten wordt gehouden, omdat hij 'te jong' is of 'omdat hij het toch niet begrijpt'. Je ziet veel gebeurtenissen vanuit heel veel perspectieven, waardoor je beeld zo uitgebreid is en je het gewoon helemaal begrijpt. De personages zijn ook heel goed uitgedacht. Ik begrijp ze alle vier en ze maken allemaal ontwikkelingen door. Ik ben van ze allemaal gaan houden, want iedereen brengt weer zijn eigen mooie stukjes in het verhaal. Het op deze manier vormgeven van het boek door deze personages en perspectieven is een zeer sterk punt uit het boek.
In het verhaal worden verschillende tijden besproken en het loopt zeker niet chronologisch, in deel 1 de jaartallen aan het begin van de oorlog, toen alles nog anders was en aan het einde van de oorlog. Er wordt telkens op en neer gesprongen, waardoor je heel erg nieuwsgierig wordt naar een aantal dingen waarvan me de gevolgen ziet, maar niet weet hoe ze ontstaan zijn of wat ermee bedoeld wordt. Je merkt dat in de tussentijd heel veel is gebeurd en je wil ontdekken wat, waardoor de spanning heel erg goed wordt opgebouwd. Je leest onder andere de liefde voor muziek van de familie Claessens, de familie van Jef, Renée en Remi, die bij de fanfare 'Ons Verlangen' spelen. Na een tijdje komt Ward ook in het dorp wonen en je ziet hoe Renée verliefd op hem wordt en ik stiekem ook een beetje.... Gewoon door zijn persoonlijkheid: een jongen die iedereen graag zag, altijd wel iets moois te zeggen had en nooit opgaf, maar stond waar hij voor stond. En hoe hij op zijn saxofoon kon spelen... 'Het klonk alsof de hele zaal vol warmte liep, zo'n gloed die blijft. Tegelijk kreeg ik kippenvel tot achter mij oren. En zo kwam Ward bij Ons Verlangen.' (p. 40, Lijsterseditie) Ik speel zelf ook een instrument in een orkest en ik voel de liefde voor muziek, het spelen en gewoon dat gevoel van muziek maken, het is niet te beschrijven, maar ik denk dat alle muzikanten begrijpen wat ik bedoel. Els Beerten heeft dat zó verschrikkelijk goed beschreven.
In deel 2 lees je weer stukken uit andere jaartallen en dan wordt er veel duidelijk. Je leest dan onder andere dingen uit na de oorlog. Het verhaal zit fantastisch in elkaar. Ik wil zo veel kwijt over dit boek, maar ik ga niet spoileren, dus ik hou me in... De boodschappen die Els Beerten wilde geven in dit boeken kwamen heel hard aan. Ten eerste dat de oorlog niet mooi is en dat ze mensen dwingt om dingen te doen die ze eigenlijk helemaal niet wilden doen. Mensen maken verkeerde keuzes, die ze niet meer terug konden draaien. Want ook al was het oorlog, je bent nog steeds verantwoordelijk voor je eigen besluiten. ' 'Het was oorlog,' zei ik. 'Schuif het niet op de oorlog, Dusoleil; de oorlog, dat zijn wij.' '(p.357, Lijsterseditie). Een andere bedoeling van Beerten was om mensen in te laten zien dat de mensen die als 'slecht' worden aangezien, misschien niet altijd slecht zijn. Hoe kun je toch houden van iemand die verafschuwd hoort te worden om zijn daden? Nou, dat is bij mij toch gelukt. Aan het einde van het boek heb je zo veel dingen om boos en verdrietig over te zijn (er gebeurd heel veel en de spanning blijft tot het aller laatste moment), maar toch kan ik het niemand kwalijk nemen voor mijn gevoel, want allemaal willen ze de hemel: ze proberen het allemaal goed te doen, iedereen op zijn eigen manier. Voor zichzelf, voor hun familie, voor hun vaderland. Ze wilde gewoon allemaal gelukkig zijn en het beste... Het is daarom ook zo hartverscheurend om te zien dat mensen worden gehaat door iedereen terwijl zij écht het goede wilden, voor iedereen. 'Waarom bleef ik niet gewoon liggen, bliksem me maar neer, maar niets van dat alles, er moest toch een plek zijn waar men wist dat ik het niet zo bedoeld had?' (p. 344, Lijsterseditie)
Dit boek heeft mij emotioneel zo hard geraakt. Het gaf me vreugde, maar ook boosheid en verdriet. Ook zette het me aan het denken, want hoe kunnen mensen zo'n dingen doen als het oorlog is? Ik ben geobsedeerd geweest en ik het sommige delen zo vaak gelezen, omdat ik het wilde of moest van mezelf of omdat het gewoon zó goed was. Het liet me beseffen hoe gelukkig wij mogen zijn dat we niet in een oorlog leven. 'Allemaal Willen We de Hemel' heeft me weer een nieuw stukje van de wereld laten zien en me op die manier geholpen in mijn zelfontwikkeling. Door dit boek heb ik veel geleerd over vertrouwen, relaties tussen mensen, emoties en het verwerken daarvan en dat zal ik allemaal meenemen in mijn leven.
In mijn ogen is dit boek echt een must-read voor iedereen, want het laat je nadenken over dingen waar je eigenlijk liever niet over na wil denken, maar die je je moet beseffen. Het is verhaal zit zo goed in elkaar en is zo sterk en mooi! 'Allemaal Willen We de Hemel' heeft mijn hart gestolen en ik weet zeker dat ik er nog vaak over na zal denken, want dat verdient het!
2
Reageer op deze recensie
