Zo moeder, zo dochter

24-jarige barones Esmée woont op kasteel Vorden als daar tijdens de Tweede Wereldoorlog een afdeling van de Sicherheitsdienst wordt ingekwartierd. Esmée besluit om tegen beter weten onderduikers onder te brengen op het kasteel, waarmee er een levensgevaarlijk spel begint. Ondertussen heeft Guusje haar leven weer opgebouwd in Amsterdam als haar zoon Robby in de problemen komt door zijn rol in het verzet. Kunnen zowel Esmée als Guusje heelhuids deze gevaarlijke tijd doorkomen?

Als eerste wil ik Rachel van Charante complimenteren met haar heerlijke schrijfstijl. Het verhaal leest namelijk als een trein. De schrijfstijl is vlot en goed te volgen, de afwisselingen tussen de verschillende perspectieven en de tijdlijnen van het heden en het verleden is goed gedaan en de korte hoofdstukken die vaak eindigen op een cliffhanger maken dat je wel door móét lezen. Na een periode waarin ik persoonlijk veel moeite had om door boeken heen te komen was het lezen van ‘De Verraadster van Vorden’ een verademing. Het verhaal ontvouwde zich op een fijne manier en maakte dat ik meegezogen werd in de wereld van Esmée, Guusje en Carmen. Verder vond ik het heel slim geschreven hoe in Carmens verhaallijn in het heden dingen werden blootgegeven over de verhaallijn uit het verleden. Hierdoor werd de lezer enerzijds nieuwsgierig gemaakt en gestimuleerd om door te lezen om erachter te komen hoe die gebeurtenis zich heeft voltrokken, terwijl anderzijds de lezer aan het denken wordt gezet en zelf moet gaan puzzelen om de echte waarheid te ontrafelen.

Verder wil ik aandacht schenken aan de personages, want wat zijn het allemaal powervrouwen, ieder op hun eigen manier. Guusje kende we natuurlijk al uit ‘Schaduwdochter’ en ik vond het erg fijn om weer met haar gedachten mee te lezen en te ontdekken hoe zij zich de aflopen 24 jaar ontwikkeld heeft. Na al die jaren is ze in haar kern nog steeds de krachtige en bevlogen vrouw uit het eerste boek van de serie en dat vond ik mooi om te lezen. Ook haar relatie met Koen, zijn personage op zichzelf en hun dynamiek als gezin met zoon Robby vond ik goed geschreven. Daarnaast heb ik erg genoten van Esmée, die in alle facetten hun dochter is. Haar koppigheid en kracht, maar ook haar passie voor de dingen die zij belangrijk vindt en doorzettingsvermogen vond ik bewonderingswaardig. She is one of a kind. Als barones een verfijnde dame, maar ook iemand die haar mannetje staat. Verder worden vele bijfiguren goed geïntroduceerd en ze zijn voldoende uitgewerkt, waardoor ze het verhaal vooruitbrengen en daarmee mooi afmaken.

Net als in Van Charantes eerdere romans zit het boek vol plottwists en loopt het verhaal meerdere malen niet zoals je het zou verwachten of zoals je zou hopen. De personages krijgen het soms zwaar te voortduren. De geschiedenis wordt niet geromantiseerd en het verhaal wordt rauw en echt verteld. Het eindigt met een hoopvolle toon, maar met alle leed en de oneerlijkheid van de situatie nog vers in het geheugen voelt dit een beetje bitterzoet. Hierdoor komt het verhaal hard binnen en is het een boek dat je nog na de laatste pagina in zijn greep blijft houden. De geschiedenis, bepaalde gebeurtenissen of acties van mensen zijn niet altijd zwart of wit, maar vaak grijs. Ik vind dit erg knap en krachtig geschreven, waardoor het verhaal je aan het denken zet en je ook later nog bij blijft.

Kortom, vind ik ‘De Verraadster van Vorden’ een goede, mooie en spannende roman die je ook na de laatste pagina nog in zijn greep houdt. Na alle romans van Rachel van Charante te hebben gelezen durf ik wel te stellen dat dit een auteur is die ik met veel plezier nog jaren wil volgen. Ik ben dan heel erg benieuwd waar het volgende boek in ‘De Acht Kastelen’ serie ons gaat brengen en ik kijk uit naar de aankondiging van het volgende deel!