Een en al liefde

Na verliefd te zijn geworden op de ‘Little Women’ film uit 2019, vond ik dat het tijd was om deze klassieker te gaan lezen. Ik werd zeker niet teleurgesteld.

‘Little Women’ speelt zich af rond de tijd van de Amerikaanse burgeroorlog. Het verhaal volgt de vier zussen Meg, Jo, Beth en Amy March gedurende deze intense tijd, waarin hun vader weg is om te vechten in de oorlog, en beschrijft hoe ze samen lief en leed delen, zichzelf ontwikkelen en opgroeien tot zelfstandige vrouwen. Het boek bestaat origineel uit twee delen: deel één beschrijft één jaar uit de kindertijd/adolescentie, terwijl deel twee beschrijft hoe de zussen hun weg in de wereld vinden als jonge vrouwen.

Dit verhaal draait echt om de karakters en wat zijn het fijne, goed opgebouwde en prachtige personages! De manier waarop de zusterband beschreven werd, vond ik prachtig. Vier fantastische jonge meiden, die allemaal hun eigen dromen en ambities hebben en hun weg in de wereld proberen te vinden. Zorgzame en mooie Meg, vrijgevochten en tomboyish Jo, lieve en goedaardige Beth, verwende en ambitieuze Amy. De March-familie is natuurlijk geen perfecte familie, maar de liefde en verbondenheid die deze personages uitstralen heeft mij geraakt in mijn hart. Ook wanneer ze opgroeien en ze steeds meer hun eigen weg gaan weten ze dat ze altijd op elkaar kunnen vertrouwen en dat vond ik ontroerend. De wijze levenslessen van moeder Marmee in het bijzonder vond ik erg mooi. Je kunt beter arm en geliefd zijn, dan rijk en een liefdeloos leven leiden. Ook de andere personages, bijvoorbeeld Laurie, Mr. Laurence en John vond ik een mooie rol hebben in het verhaal.

Ik vind het heel interessant om het boek in het historische perspectief te zien; te lezen waar jonge dames in die tijd mee bezig waren en hoe het was om jezelf staande te houden als jonge vrouwen in een veranderende wereld. Ondanks de moraliserende lessen is ‘Little Women’ best een feministisch boek. Het verhaal draait volledig om de vier zussen en hoe zij samen opgroeien; ze zijn er niet om bijvoorbeeld een groter verhaal te bevorderen, maar het draait echt om hen en de mannelijke personages ondersteunen hen in plaats van andersom. Ondanks dat het al 150 jaar oud is, voelt het modern en tijdloos. De thema’s die besproken worden zijn nog steeds relevant en het verhaal is nog steeds boeiend.

De schrijfstijl van Alcott sprak me ook erg aan. Elk hoofdstuk beschreef op een mooie verhalende manier een nieuw aspect uit het leven van de March familie en focuste in het specifiek op één van de vier meisjes. Ik werd meegezogen in het leven van de familie en waande me echt even in de 19de eeuw, waarin het leven zo anders was en mensen nog mooie en uitgebreide brieven schreven naar elkaar. Vaak heb ik in coming-of-age boeken moeite met de grote tijdsprongen, maar hier voelde het heel natuurlijk. Elk hoofdstuk vertelde op zichzelf één aspect, maar paste erg mooi in het grote geheel.

Ik kijk met een warm gevoel naar ‘Little Women’, naar de vier zussen en hun avonturen. Ik begrijp heel goed dat dit een klassieker is die nog steeds door veel mensen geliefd is. Het heeft nu ook een plekje in mijn hart.