Lezersrecensie
Geboren om te schitteren
Vorig jaar kwam ik op school in aanraking met het prachtige boek 'Allemaal Willen We De Hemel' van Els Beerten. Dat boek heeft mij diep geraakt en heel erg laten nadenken over het leven. Hierdoor wilde ik graag meer werken lezen van Els Beerten en zo begon ik aan 'Eén mens is genoeg'.
'Eén mens is genoeg' gaat over het Vlaamse meisje Juliette en haar familie. Wanneer de vader van het gezin overlijdt gaat het helemaal mis. Juliette probeert samen met haar broer Louis op te boksen tegen de tirannie van hun moeder. Als alles ontspoort besluiten ze elders een nieuw leven op te bouwen.
Het verhaal speelt zich af in de tijden net na de oorlog en het past helemaal in de tijdsgeest van toen. Persoonlijk sprak mij het erg aan toen ik dit ontdekte (ik wist dit niet toen ik aan het boek begon). De manier waarop mensen met elkaar omgaan en hoe het leven toen was is erg anders dan nu en ik had het gevoel dat ik even echt in die tijd leefde.
Het verhaal gaat voornamelijk over de persoonlijke ontwikkeling van Juliette en ook liefde onderling in een gezin is een thema. Het is hartverscheurend hoe hard het leven soms kan zijn en dan vooral wat Juliette allemaal mee moet maken. Wanneer hun vader overlijdt neemt Juliette veel verantwoordelijkheden op zich, terwijl ze nog maar een kind is dat rouwt om de dood van haar vader. 'Hij had zijn arm om mij heen geslagen. Onze pa is van ons en wij zijn van hem, van hetzelfde vlees en bloed, Juliette, en wat van hetzelfde vlees en bloed is, kan niet gescheiden worden, dat is voor altijd. En altijd is langer dan een mens met zijn verstand kan vatten.' (p.59) Juliettes steun en toeverlaat is haar zeven jaar oudere broer Louis. En oohh wat ben ik van hem gaan houden. Juliette en Louis hebben zo'n mooie pure broer-zus-band. Wanneer alles fout gaat blijven ze elkaar steunen. 'Uw familie laat ge niet in de steek. Want dan laat ge uzelf in de steek. En dan zijt ge niemand meer.' (p.9) Liefde is een van de mooiste en belangrijkste dingen in het leven en dat voel je echt in dit boek. De manier waarop Juliette en Louis van elkaar houden en elkaar steunen raakt mij in mijn hart. 'En dat één mens genoeg was om het buiten te redden.' (p.87)
Het boek is een coming of age roman, dus gedurende het verhaal zie je Juliette ouder worden. Ze verandert door het leven en niet alleen maar in positieve zin. Soms is het pijnlijk om te zien op welke manier personages getekend worden door het leven. Als lezer voel je erg mee met haar en je begrijpt waarom ze doet wat ze doet. Ook al heeft Juliette veel problemen, zingen is haar passie en dat blijft ze doen. Muziek is dan ook een belangrijk thema in het verhaal. Net zoals in 'Allemaal Willen We de Hemel' beschrijft Beerten de essentie van muziek perfect en dat vind ik als muzikant heel erg mooi. Wanneer Juliette zwijgt spreekt haar gezang voor haar, want ze is 'geboren om te schitteren.' (p.11)
Het boek is opgedeeld in drie delen. In deel één is Juliette zelf aan het woord. In deel twee vindt een interessante perspectief wissel plaats. Dan ligt het ik-perspectief bij Wilfried, de barman van het plaatselijke café. Je leest zijn verhaal en geschiedenis en hoe dat verstrengeld met het leven van Juliette en Louis. In deel drie komen Juliette en Wilfried afwisselend aan het woord, waardoor alles heel erg mooi samenkomt.
Ik moet zeggen dat het verhaal me heeft geraakt. Op bepaalde momenten moest ik huilen door alle narigheid die Juliette te voorduren kreeg. Het zette me aan het denken over relaties met mensen en over hoe het leven je kan tekenen. Op de achterzijde van het boek staat: 'Je krijgt de neiging om Juliette in je armen te sluiten.' en dat is zeker de waarheid.
Wat ik ook een interessant punt vond om op te merken waren de tijdssprongen. Zoals ik al eerder benoemde is het een coming of age boek en er zitten een aantal grote tijdsprongen in. De grote tijdsspongen stoorde mij op het begin wel, maar als je daarna in het verhaal zat las het fijn weg. Vooral in deel één vond ik het mooi hoe er met de tijd werd gespeeld. Ik had het idee dat ik echt in het leven zat thuis bij de familie Engelen. Je las telkens maar hele kleine momentjes van normale dagen, maar alles bij elkaar was het precies genoeg om de essentie van het verhaal mee te krijgen en dat vond ik erg mooi.
Ook van het taalgebruik heb ik erg genoten. Heerlijk Vlaams. Voor mij als Nederlandse was het op het begin wel even wennen, maar oohh wat vond ik het na een tijdje mooi klinken. 'Een lief hebben', 'iemand graag zien', 'fier zijn op iets'. Er wordt verteld in korte zinnen, alsof je in een echt gesprek bent met iemand, maar soms staan er hele mooie poëtische stukken in.
Kortom vond ik 'Eén mens is genoeg' een erg mooi boek. Als je houdt van verhalen over gezin, muziek en zelfontwikkeling is dit een erg mooi boek om te lezen.
'Eén mens is genoeg' gaat over het Vlaamse meisje Juliette en haar familie. Wanneer de vader van het gezin overlijdt gaat het helemaal mis. Juliette probeert samen met haar broer Louis op te boksen tegen de tirannie van hun moeder. Als alles ontspoort besluiten ze elders een nieuw leven op te bouwen.
Het verhaal speelt zich af in de tijden net na de oorlog en het past helemaal in de tijdsgeest van toen. Persoonlijk sprak mij het erg aan toen ik dit ontdekte (ik wist dit niet toen ik aan het boek begon). De manier waarop mensen met elkaar omgaan en hoe het leven toen was is erg anders dan nu en ik had het gevoel dat ik even echt in die tijd leefde.
Het verhaal gaat voornamelijk over de persoonlijke ontwikkeling van Juliette en ook liefde onderling in een gezin is een thema. Het is hartverscheurend hoe hard het leven soms kan zijn en dan vooral wat Juliette allemaal mee moet maken. Wanneer hun vader overlijdt neemt Juliette veel verantwoordelijkheden op zich, terwijl ze nog maar een kind is dat rouwt om de dood van haar vader. 'Hij had zijn arm om mij heen geslagen. Onze pa is van ons en wij zijn van hem, van hetzelfde vlees en bloed, Juliette, en wat van hetzelfde vlees en bloed is, kan niet gescheiden worden, dat is voor altijd. En altijd is langer dan een mens met zijn verstand kan vatten.' (p.59) Juliettes steun en toeverlaat is haar zeven jaar oudere broer Louis. En oohh wat ben ik van hem gaan houden. Juliette en Louis hebben zo'n mooie pure broer-zus-band. Wanneer alles fout gaat blijven ze elkaar steunen. 'Uw familie laat ge niet in de steek. Want dan laat ge uzelf in de steek. En dan zijt ge niemand meer.' (p.9) Liefde is een van de mooiste en belangrijkste dingen in het leven en dat voel je echt in dit boek. De manier waarop Juliette en Louis van elkaar houden en elkaar steunen raakt mij in mijn hart. 'En dat één mens genoeg was om het buiten te redden.' (p.87)
Het boek is een coming of age roman, dus gedurende het verhaal zie je Juliette ouder worden. Ze verandert door het leven en niet alleen maar in positieve zin. Soms is het pijnlijk om te zien op welke manier personages getekend worden door het leven. Als lezer voel je erg mee met haar en je begrijpt waarom ze doet wat ze doet. Ook al heeft Juliette veel problemen, zingen is haar passie en dat blijft ze doen. Muziek is dan ook een belangrijk thema in het verhaal. Net zoals in 'Allemaal Willen We de Hemel' beschrijft Beerten de essentie van muziek perfect en dat vind ik als muzikant heel erg mooi. Wanneer Juliette zwijgt spreekt haar gezang voor haar, want ze is 'geboren om te schitteren.' (p.11)
Het boek is opgedeeld in drie delen. In deel één is Juliette zelf aan het woord. In deel twee vindt een interessante perspectief wissel plaats. Dan ligt het ik-perspectief bij Wilfried, de barman van het plaatselijke café. Je leest zijn verhaal en geschiedenis en hoe dat verstrengeld met het leven van Juliette en Louis. In deel drie komen Juliette en Wilfried afwisselend aan het woord, waardoor alles heel erg mooi samenkomt.
Ik moet zeggen dat het verhaal me heeft geraakt. Op bepaalde momenten moest ik huilen door alle narigheid die Juliette te voorduren kreeg. Het zette me aan het denken over relaties met mensen en over hoe het leven je kan tekenen. Op de achterzijde van het boek staat: 'Je krijgt de neiging om Juliette in je armen te sluiten.' en dat is zeker de waarheid.
Wat ik ook een interessant punt vond om op te merken waren de tijdssprongen. Zoals ik al eerder benoemde is het een coming of age boek en er zitten een aantal grote tijdsprongen in. De grote tijdsspongen stoorde mij op het begin wel, maar als je daarna in het verhaal zat las het fijn weg. Vooral in deel één vond ik het mooi hoe er met de tijd werd gespeeld. Ik had het idee dat ik echt in het leven zat thuis bij de familie Engelen. Je las telkens maar hele kleine momentjes van normale dagen, maar alles bij elkaar was het precies genoeg om de essentie van het verhaal mee te krijgen en dat vond ik erg mooi.
Ook van het taalgebruik heb ik erg genoten. Heerlijk Vlaams. Voor mij als Nederlandse was het op het begin wel even wennen, maar oohh wat vond ik het na een tijdje mooi klinken. 'Een lief hebben', 'iemand graag zien', 'fier zijn op iets'. Er wordt verteld in korte zinnen, alsof je in een echt gesprek bent met iemand, maar soms staan er hele mooie poëtische stukken in.
Kortom vond ik 'Eén mens is genoeg' een erg mooi boek. Als je houdt van verhalen over gezin, muziek en zelfontwikkeling is dit een erg mooi boek om te lezen.
3
Reageer op deze recensie
