Mooi geschreven, goede personages, maar niet sprankelend

Het boek ‘Dertig Dagen’ van Annelies Verbeke gaat over een man met een donkere huid en een Senegalese afkomst genaamd Alphonse Badji. Hij is ongeveer veertig jaar oud en woont in de Vlaamse Westhoek samen met zijn vrouw Kat de Stassart. Alphonse heeft een eenmansklusbedrijfje en hij geniet erg van zijn werk. Alphonse wordt gezien als een lieve, geduldige man met een luisterend oor. Hierdoor trekt hij veel problemen aan. Vooral veel klanten waar hij thuis werkt komen bij hem om hun problemen te uiten. Zijn vrouw Kat is vaak jaloers op alle aandacht die zijn klanten krijgen. Maar Alphonse wil geen goeroe worden. Hij helpt mensen omdat het kan.

Ik las 'Dertig Dagen' voor mijn literaire leesdossier op school. Ik was erg benieuwd hoe het verhaal zou gaan verlopen, want ik vond de tekst op de achterkant van het boek een beetje vaag. Het verhaal is op een heel mooie manier geschreven. Verbeke gebruikt poëtische zinnen om de wonderbaarlijke natuur van de Vlaamse Westhoek te beschrijven. Op het begin was het wel eventjes lastig om het verhaal te volgen, maar je raakt er gewend aan en dan leest het fijn en ga je genieten van de dromerige schrijfstijl. Een ding wat ik persoonlijk altijd minder fijn vind is wanneer boeken vanuit het hij/zij-perspectief zijn geschreven. Dit is in Dertig Dagen het geval. Hierdoor is het op het begin lastig om te zien wie er nou aan het woord is en doordat het begin erg poëtisch was vond ik het verhaal vaag en lastig te volgen. Dit werd na de eerste 25 pagina's wel beter, doordat je gaat begrijpen over wie het verhaal gaat en omdat je aan de schrijfstijl gewend raakt.

In het boeken worden de dertig dagen van de maand september beschreven. De hoofdstukken tellen af van 30 tot 1, waardoor je benieuwd wordt wat er dan gaat gebeuren op dag 1. Hierdoor wordt een zekere spanning op gebouwd.
De personages van Verbeke zijn sterk en goed uitgewerkt. Gedurende het verhaal krijg je een goed beeld van de ware Alphonse en zijn vrouw Kat. Er worden in het boek veel verschillende personages beschreven (de mensen waarbij Alphonse in huis werkt). Soms worden personages teruggepakt die een tijd geleden in het boek waren geïntroduceerd en maar 10 pagina's voorkomen, waardoor het lastig is om je die personages te herinneren. Door de grote hoeveelheid personages die in het boek voorkomen werd het soms een beetje onoverzichtelijk en raakte ik erg door de war, omdat ik niet meer wist over wie het ging.

Het is een mooi verhaal met een goede boodschap: kijk naar de persoonlijkheid van mensen, in plaats van het uiterlijk. Alphonse krijgt soms nogal racistische opmerkingen naar zijn hoofd gegooid, terwijl hij alleen maar het beste met de mensen voorheeft en hij hen alleen maar helpt. Ondanks dat het een mooi verhaal was sprak het boek me niet erg aan. Je leest dertig dagen uit Alphonses dagelijks leven, waarin hij bij mensen thuis werkt. Er zit wel een verhaallijn in, maar het verhaal is niet erg spannend en naar mijn mening ook niet erg sprankelend. Wanneer ik erin aan het lezen was interesseerde het verhaal me wel, maar ik had niet vaak zin om het op te pakken en verder te lezen. Er waren weinig openplekken en er waren geen echte plottwists. Hierdoor kwam ik er nogal lastig doorheen. Dit is ook de reden waarom ik het boek 3 sterren geef. Het is een boek dat mooi is geschreven met goede personages, maar ik het verhaal sprak me niet aan en ik kreeg er niet het leesplezier, dat innerlijke vuur, van dat ik bij andere boeken krijg.

Dertig Dagen is een aanrader voor mensen die houden van een rustig boek dat poëtisch is geschreven. Het heeft sterke personages die een (kleine) ontwikkeling doormaken en het verhaal heeft een goede boodschap.