Hartverwarmende vriendschap, muziekwereld en Alzheimer

Ingrid de Vries heeft meerdere boeken/novelles geschreven. Voor mij is ‘de violist’ mijn eerste kennismaking met deze auteur. Voor dit verhaal liet ze zich inspireren door het levensverhaal van de inmidels overleden violist Albert Huisman. De verteller wist dit boek op voortreffelijke wijze van de juiste sfeer te voorzien. Het verhaal is diep gelaagd, maakt nieuwsgierig, ontroert en kruipt onder je huid.
De hartverwarmende, diepe vriendschap tussen Laurens en de 12 jaar oudere Guido loopt als de rode draad door deze novelle. De puberjongen Laurens uit Zoutkamp, ketelbinkie op een viskotter, loopt na zijn werk langs het huis van Guido, beroepsviolist. Laurens hoort Guido vioolspelen en belt aan. Hij is gefascineerd door de viool en Guido wordt zijn leermeester. Er ontstaat door de tijd een warme vriendschap. Laurens is getraumatiseerd, heeft geen veilig thuiskomen, is bij Guido altijd welkom. Guido bereidt de getalenteerde Laurens voor op het conservatorium. Laurens vertrekt naar Utrecht en verdwijnt volledig uit Zoutkamp. De vriendschap leeft voort in hun harten, maar ze raken elkaar kwijt. Herinneringen die vervagen, woorden niet meer kunnen vinden. Is er een hereniging mogelijk? Wat bleef er over van hun diepe band?
Proza die je hart raakt. Een verhaal over een diepe vriendschapsband, jeugdtrauma, dromen waarmaken, doorzettingsvermogen en Alzheimer. Ik denk dat ik nog meer zal ontdekken als ik het boek herlees. Dit verhaal heeft diepe indruk op mij gemaakt.