Te beperkt om de religieuze gemeenschap te ontsluiten

Anna is 14 en behoort tot een streng gelovige gemeenschap. Het meisje houdt een dagboek bij waarin ze de gebeurtenissen uit haar leven opschrijft, haar gedachten en gevoelens neerpent. Ook noteert ze bijbelse citaten. Het meisje komt uit een gebroken gezin, één van haar broers heeft gedragsproblemen en haar moeder heeft het niet gemakkelijk om de orde in het gezin te handhaven.

‘Boven de straat hangt een witte lucht’ is de debuutroman van Anne Büdgen. In het boek draait het vooral rond de godsdienstbeleving van de hoofdpersoon en hoe er stilletjes invloeden van buitenaf in haar afgeschermde opvoeding binnendringen. Het begint met een buurvrouw die haar meeneemt naar een pinkstergemeente, maar later ook de kennismaking met vrijzinnig opgevoede leeftijdsgenoten. De vraag is wat Anna uiteindelijk doet met haar geloof en haar kijk op de wereld.

Wat op het eerste zicht een toegankelijk format lijkt te zijn, want wat leent zich beter voor de innerlijke strubbelingen van een tienermeisje dan een dagboek, blijkt juist door deze aanpak het tegenovergestelde. In een dagboek is er weinig plaats voor duiding en omkadering. Hierdoor is het voor de lezer die ver van een streng religieuze opvoering staat, geen gemakkelijk boek om te lezen. De schrijfsels van de jonge Anna bieden te weinig houvast om als buitenstaander een gedegen inzicht in de gemeenschap te krijgen en de toegevoegde citaten zeggen wellicht alleen lezers met een goede bijbelkennis voldoende om van betekenis te zijn.

Het taalgebruik van Büdgen is toegankelijk en duidelijk en de zinnen hebben vaak een zekere poëzie in zich, maar het is de beperkte setting in combinatie met het weinige dat er binnen het gezin gebeurt die roet in het eten gooit. De auteur beschrijft de gemoedstoestand van Anna op een gedegen manier, helaas blijft het vooral bij religieuze overpeinzingen en wordt de confrontatie met de buitenwereld te weinig aangegaan. Hierdoor vervallen de fragmenten regelmatig in een soort eentonigheid en mist het boek diepgang.

‘Boven de straat hangt een witte lucht’ is helaas te gesloten om een breed lezerspubliek aan te kunnen spreken. De strubbelingen van Anna zijn vast herkenbaar voor mensen uit een gelijkaardige gemeenschap, maar het heeft in deze vorm te weinig body en kracht om de leefwereld van Anna voldoende te ontsluiten.