De western heruitgevonden

Corrie Swanson krijgt de opdracht om een schietpartij in het spookdorpje High Lonesome tussen de lokale sheriff en plunderaar te onderzoeken. Omdat ter plaatse ook een gemummificeerd lijk gevonden wordt, roept ze de hulp in van archeologe Nora Kelly om het lichaam te helpen identificeren en de doodsoorzaak vast te stellen. Nora, die bezig is met een belangrijke opgraving, heeft er aanvankelijk echter weinig zin in, maar wanneer haar nieuwsgierigheid het wint, geeft ze toe.

Schorpioenenstaart is het tweede deel in de serie rond Swanson en Kelly en werd vertaald door Marjolein van Velzen. Beide hoofdpersonages zijn oude bekenden uit de thrillers van Preston & Child rond special agent Aloysius Pendergast. In de 'Pendergast'-serie dook Nora Kelly voor het eerst op in De gruwelkamer maar eerder was ze al het hoofdpersonage in de onvertaalde standalone Thunderhead uit 1999. De tienerversie van Corrie Swanson bemoeide zich in Kraaienvoer met Pendergasts onderzoek naar een reeks bizarre moorden, om enkele boeken later opnieuw op te duiken in Weerwraak. In tussentijd pende het auteursduo Preston & Child niet alleen verder aan de 'Pendergast'-boeken, maar schreef ook de reeks over Gideon Crew bij elkaar en brachten ze elk apart nog een aantal boeken uit.

In 2020 verscheen Oude botten, het eerste deel met de naam van Nora Kelly onder de titel. Hierin raken zowel Swanson als Kelly betrokken bij een onderzoek in de Californische bergen naar de beruchte groep ingesneeuwde pioniers van de Donner Party. Schorpioenenstaart leidt beide dames dan weer naar de woestijn in New Mexico. Net zoals in het vorige deel verloopt de samenwerking niet zonder slag of stoot. Swanson en Kelly hebben wat problemen met hoe de ander de zaak aanpakt. De karakters zijn zo verschillend dat ze regelmatig botsen en allebei denken ze zich op één of andere manier te moeten bewijzen.

De dynamiek tussen Kelly en Swanson wordt in de hand gewerkt door de desolate omgeving. Er moeten behoorlijke afstanden worden afgelegd om de plaats delict te kunnen onderzoeken en getuigen te kunnen ondervragen. De auteurs hebben van Swanson overigens een eigenzinnige dame gemaakt met een scherp inzicht. De stevige dialogen met haar baas en mogelijke getuigen zijn daar het amusante bewijs van. Preston & Child weten de gesprekken te gebruiken om het verhaal pit te geven. Daarnaast houden ze er ook van om hun plot een historisch tintje mee te geven. Dat deden ze in het verleden al vaker, maar telkens met een eigen twist. In Schorpioenenstaart is dat niet anders. Ze gebruiken de geschiedenis van de Jornada del Muerto om een belangrijke verhaallijn aan op te hangen.

Wanneer de aard van de feiten duidelijk wordt, begint ook de actie zich te ontspinnen. Kleine incidenten leiden uiteindelijk naar een razendsnelle ontknoping met schietpartijen en een wilde achtervolging tot gevolg. Het heeft een zeker Indiana Jones-gehalte. De geloofwaardigheid raakt hierdoor wat uit balans, maar door het tempo is er geen tijd om daarover na te denken.

Schorpioenenstaart doet wat betreft sfeer zo nu en dan denken aan een ouderwetse western, alleen zijn de old school helden vervangen door een forensisch antropologe met een badge en een archeologe. Het bezit de nodige dosis spanning en weet als tweede deel de lat voldoende hoog te leggen voor de verdere avonturen van Nora Kelly en Corrie Swanson.