Lezersrecensie
Meeslepende roman
Waarover gaat dit boek?
Op een dag treft François, een manegehouder uit Bretagne, een bewusteloze vrouw aan bij een rots. Hij besluit haar mee te nemen naar huis. De vrouw, Elsa, is in het begin wat afzijdig. Ze beantwoordt geen enkele vraag. Enkel haar naam wil ze kwijt. Gaandeweg komt Elsa meer en meer los. Ze overwint haar angsten voor paarden en wordt een deel van het dagelijkse leven op de manege. Niet alleen Elsa vecht met demonen uit haar verleden, ook François draagt een zware last mee. Gaandeweg brokkelen de muren af en proberen 2 gekwetste zielen weer heel te worden.
‘Elsa en François: twee stemmen die zwijgen en toch hun verhaal vertellen.’
Oordeel:
Wat een prachtig verhaal. Dit boek grijpt je van bij het begin bij het nekvel. Laure Manel heeft met ‘De zachtheid van een kreeft’ een roman neergepend die je tot in het diepste van je ziel voelt. Ze weet de kwetsbaarheid van haar personages zo pakkend te omschrijven. Net zoals de gebroken zielen traag helen, is dit ook een traag verhaal. Niet in de negatieve zin maar ze laat haar personages toe om geleidelijk aan te herstellen. Ze zijn niet op 1-2-3 terug de oude. Dit maakt het een heel realistisch verhaal.
De titel klinkt in het begin wat vreemd maar deze wordt perfect uitgelegd. Ik ga zelf geen verklaring geven, dit moeten jullie ontdekken maar ik beloof je, de titel is perfect gekozen. Eigenlijk zelf hartverwarmend. Het deed mij wel wat!
Zoek je een hartverwarmend verhaal met inhoud: dan is ‘La Délicatesse du homard’ de ideale keuze!
‘Ik besta, maar mijn leven bestaat uit niets’
‘De seconde na elke vorige seconde is al verleden tijd, en je rijgt de seconden aaneen zonder erbij stil te staan.’
Op een dag treft François, een manegehouder uit Bretagne, een bewusteloze vrouw aan bij een rots. Hij besluit haar mee te nemen naar huis. De vrouw, Elsa, is in het begin wat afzijdig. Ze beantwoordt geen enkele vraag. Enkel haar naam wil ze kwijt. Gaandeweg komt Elsa meer en meer los. Ze overwint haar angsten voor paarden en wordt een deel van het dagelijkse leven op de manege. Niet alleen Elsa vecht met demonen uit haar verleden, ook François draagt een zware last mee. Gaandeweg brokkelen de muren af en proberen 2 gekwetste zielen weer heel te worden.
‘Elsa en François: twee stemmen die zwijgen en toch hun verhaal vertellen.’
Oordeel:
Wat een prachtig verhaal. Dit boek grijpt je van bij het begin bij het nekvel. Laure Manel heeft met ‘De zachtheid van een kreeft’ een roman neergepend die je tot in het diepste van je ziel voelt. Ze weet de kwetsbaarheid van haar personages zo pakkend te omschrijven. Net zoals de gebroken zielen traag helen, is dit ook een traag verhaal. Niet in de negatieve zin maar ze laat haar personages toe om geleidelijk aan te herstellen. Ze zijn niet op 1-2-3 terug de oude. Dit maakt het een heel realistisch verhaal.
De titel klinkt in het begin wat vreemd maar deze wordt perfect uitgelegd. Ik ga zelf geen verklaring geven, dit moeten jullie ontdekken maar ik beloof je, de titel is perfect gekozen. Eigenlijk zelf hartverwarmend. Het deed mij wel wat!
Zoek je een hartverwarmend verhaal met inhoud: dan is ‘La Délicatesse du homard’ de ideale keuze!
‘Ik besta, maar mijn leven bestaat uit niets’
‘De seconde na elke vorige seconde is al verleden tijd, en je rijgt de seconden aaneen zonder erbij stil te staan.’
1
Reageer op deze recensie