Mooi einde van de serie!

Karin Quint studeerde journalistiek, daarna schreef ze voor verschillende dagbladen en voor bedrijven. Vroeger hield Quint al enorm van lezen en na het verschijnen van haar eerste schrijfsel in de schoolkrant wist ze wat ze wilde worden: schrijfster. Haar eerste boek verscheen in 2014. Het Engeland van Jane Austen, een reisgids over Engeland. Hierna was ze verkocht en al snel verscheen het eerste deel van de Landgoed Rosaville serie: Het koetshuis, waarna ook deel twee De theekoepel en deel drie De ijskelder al snel volgden. Met De rozenkamer is de serie compleet.

Het is het jaar 1876 en Roosje Arkenbout, ooit een welgestelde jonge dame gaat aan het werk als dienstmeid bij familie De Wit. Zij wonen in Villa Zeldenrust, deze naam past perfect bij de villa, want het is er zelden rustig.
Als Roosje per ongeluk de verkeerde slaapkamer in wandelt en de knappe Theodoor ziet, slaat haar hart op hol. Ze kan hem niet meer uit haar hoofd zetten. Er is alleen één probleem: Roosje is verloofd met Jacob.

In de villa gebeuren steeds vreemdere dingen, ze hoort midden in de nacht een vrouw gillen en er verschijnen vreemde vlekken op de vloeren, die ook weer als sneeuw voor de zon verdwijnen. Als Roosje ontdekt dat er geruchten over familie De Wit rondgaan, weet ze niet of ze nog langer voor de familie wil blijven werken. Is ze wel veilig? Ook de gedachte aan Theodoor laat haar niet los, maar een relatie tussen de dienstmeid en de zoon van haar betrekking kan toch zeker niet?!

De rozenkamer is het vierde en laatste deel in de Rosaville-serie. Ondanks dat het een serie is, zijn de delen ook afzonderlijk van elkaar te lezen.
De cover van De rozenkamer past perfect bij de andere delen. Ze lijken misschien eenvoudig, maar de bloemen weten, door hun prachtige kleuren, op elke cover de aandacht te trekken.
Bij het openslaan van het boek stuit je gelijk op een plattegrond van de villa, hierdoor worden alle vertrekken die in het verhaal beschreven worden tastbaarder.

Tijdens het lezen van De rozenkamer leefde ik helemaal mee met de situatie van Roosje. Haar ooit zo zorgeloze leventje is niet meer en om haar familie te ondersteunen zal ze moeten gaan werken als dienstmeisje. Werken is iets wat Roosje nog nooit had hoeven doen. Ik vond het dan ook mooi om te lezen hoe zij groeit in haar werk en van haar werk gaat houden. Ondanks dat het zwaar, vies en ondankbaar werk is.

Roosje is een grote flapuit, ze neemt geen blad voor de mond en vergeet regelmatig dat ze geen dame van stand meer is. Dit zorgt regelmatig voor hilarische situaties en uitspraken die ze misschien beter had kunnen inslikken.

Alle gekke en mysterieuze gebeurtenissen in Villa Zeldenrust maken je nieuwsgierig en zetten aan om nog één hoofdstuk extra te lezen. Want, wie weet kom je in dit hoofdstuk wel meer te weten over de geheimen van Familie De Wit en Villa Zeldenrust.

Karin Quint weet je met haar beeldende schrijfstijl mee te voeren naar een wereld ver van de onze vandaan. Waar paardenkoetsen rijden en waar vrouwen in prachtige jurken lopen, maar ook een wereld waarin vrouwen geen mening mogen vormen en zich moeten aanpassen aan hun man. Dat laatste is iets waar Roosje maar wat moeite mee heeft. Het brengt haar ook geregeld in de problemen.

Ondanks dat het verhaal een tikkeltje voorspelbaar is, zeker als je de vorige delen gelezen hebt, doet dit zeker geen afbreuk aan het verhaal.
De rozenkamer is een fijne afsluiting van de Rosaville-serie. Een boek dat zich perfect leent voor een fijne vakantieread.
De rozenkamer krijgt van mij 4.5 ster.