Een originele en openhartige persoonlijke en transpersoonlijke reis

Een vrouw die in staat is om alles te verliezen om daarmee haar essentie terug te vinden. In dit persoonlijke verhaal onderzoekt Zoë Joncheere welke trauma's en aannames over de werkelijkheid haar in de weg zitten om totale vrijheid te kunnen ervaren en de absolute liefde. Kan dat samengaan met een liefdesverhaal met een partner of is een aardse relatie altijd een compromis? Zoë voelt zich gevangen in de muren van haar huis en besluit om te kiezen voor een leven zonder vaste woonplek. Ze maakt een reis van negen maanden, die ze beschrijft in dit boek. Zo komt ze bij een imker in de Pyreneeën, beleeft ze een moeilijke maan op een berg in Andalusië, vindt ze rust in kloosters en doet ze inspiratie op in Nepal. Tijdens haar reis wordt ze bij tijden vergezeld door haar jongste zoon.

Mijn ervaring:
Wat een kwetsbare, openhartige en spirituele en persoonlijke reis die Zoë Joncheere in dit boek heeft weten te beschrijven. Zoë Joncheere heeft een vlotte, bij tijden filosofische schrijfstijl en weet haar persoonlijke reis, inzichten en transformatie op mooie wijze te beschrijven.

We volgen het negen maanden persoonlijke verhaal van Zoë Joncheere. Het boek is opgedeeld in vier delen, de vier plekken waar Zoë gedurende deze tijd verblijft: Pyreneeën, Andalusië, Alpen, Nepal. Direct vanaf de eerste pagina is duidelijk dat Zoë Joncheere een excentrieke, spirituele en allesbehalve doorsnee is. Ze is duidelijk zoekende naar wie ze is en welke trauma's en aannames ze moet verliezen om totale Vrijheid en Liefde te ervaren.

'De vrije dansende vrouw heeft geen agenda, geen plan om succes te boeken, geen wereldse ambities die ze najaagt. Ze heeft geen andere bedoeling dan uitdrukking zijn van het leven zelf, van de goddelijke wil die zich door haar heen manifesteert. Ze is al volledig, vervuld met het licht van het moment.'

Gedurende haar reis, die gepaard gaat met vallen en opstaan, beschrijft Zoë Joncheere haar proces en inzichten die ze opdoet tijdens deze negen maanden. Ze beschrijft op levendige wijze de plekken waar ze op dat moment woont en de relatie die ze op deze plekken met mensen aangaat. Het is voor Zoë een erg confronterende reis. Zeker op liefdesgebied heeft Zoë vele obstakels te overwinnen, om haar overtuigingen los te laten. Daarbij weet ze ook haar gedachten, filosofische en spirituele kijk en ervaringen op de gebeurtenissen erg kwetsbaar en open te beschrijven. Het is best wel een intens verhaal, waardoor ik het boek meermaals even heb weggelegd om de informatie te laten bezinken. Ik heb bewondering voor haar transformatie en groei die ze in negen maanden tijd weet te maken.

'Leven op aarde is wel fysiek en zintuigelijk te ervaren. Laten we genieten tijdens onze reis hier. De ervaringen die het ons biedt zijn prachtig. En laten we ons ook herinnering wat we in onze afscheidingslaag steeds dreigen te vergeten: we waren altijd al Liefde, en die is vrij.'

 De dans van niemand is een originele en openhartige persoonlijke en transpersoonlijke reis van Zoë Joncheere. Ze beschrijft haar reis van negen maanden zonder vaste woonplek, waarbij ze verblijft op vier verschillende plaatsen. Ze weet de gebeurtenissen, relaties, haar filosofische en spirituele kijk op de wereld en de gebeurtenissen als haar gedachten open en kwetsbaar te beschrijven. Ondanks dat ik me niet altijd in haar kon verplaatsen door haar excentrieke bestaan, maakt ze gedurende deze negen maanden wel een mooie groei en transformatie door.